Ερώτηση από Λινα (23.01.2021)
Καλησπέρα σας. Είμαι πλέον 6 μηνών και δεν αισθάνομαι ότι αυτήν την περίοδο της ζωής μου είμαι ευτυχισμένη. Το 1ο τρίμηνο είχα αναγούλες και δεν έτρωγα πολύ κάτι που με έριχνε. Ύστερα άρχισα να έχω όρεξη και να έχω μια φυσιολογική εγκυμοσυνη δόξα τω θεώ. Όμως το κλάμα και τα νεύρα έχουν αυξηθεί πάρα πολύ. Δεν κρύβω πως αντιλαμβάνομαι πως κάποια πράγματα τα παίρνω πιο προσωπικά απότι πριν, ίσως λόγω ορμονών. Όταν τσακώνομαι με τον άντρα μου νιώθω ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει πως είμαι έγκυος γιατί δεν με αντιμετωπίζει σαν έγκυο. Δυστυχώς ταυτόχρονα με την εγκυμοσύνη φτιάχνουμε το σπίτι του, ώστε να μείνουμε έκει όταν έρθει με το καλό το μωρό γιατί το σπίτι που είμαστε τώρα δεν βολεύει με το μωρό. Δε τα βρίσκουμε πουθενά και τσακωνόμαστε συνέχεια με φωνές και κλάματα και εγώ μετά νοιώθω τύψεις για το μωρό μου και πως του κάνω κακό. Δεν με καταλαβαίνει γιατί κι εκείνος με κατηγορεί πως κάνω έτσι που έχω μωρό στη κοιλιά ενώ κάνει και εκείνος έτσι. Στον τσακωμο, εννοώ φωνάζει και μετά κλαίω πιο πολύ με αποτέλεσμα να μη μπορώ να ηρεμήσω και να κατακλίζομαι από σκέψεις όπως: τι κακό κάνω στο παιδί μου, δεν είμαι ευτυχισμένη, άρα πως θα φέρω ένα παιδί στον κόσμο κλπ. Είναι η χειρότερη περίοδος της ζωής μου ενώ μου λένε όλοι πως θα είναι η καλύτερη κλπ. Ο άντρας μου πλέον έχει απομακρύνθει γιατί με κατηγορεί ότι, ότι κι αν μου λέει εγώ νευριάζω, ενώ εγώ ζητώ τρυφερότητα και φροντίδα από εκείνον.. Την κοιλιά μου δηλαδή δεν έρχεται να τη χαϊδέψει, δεν ασχολείται μαζί μου δηλαδή. Σκέφτεται μόνο να έχουμε λεφτά να φτιάξουμε το σπίτι, πράγμα που κατανοώ αλλά αυτό μας κάνει να τσακωνόμαστε και να είμαστε απόμακροι. Δεν ξέρω τι να κάνω...
Εργαλεία 
