Co-sleeping. Να κοιμόμαστε μαζί με τα παιδιά μας ή μήπως όχι;

Μεγάλωσα με πολλές αγκαλιές. Σημαντικό θα μου πείτε! Ναι είναι σημαντικό, γιατί πιστεύω πως όταν έγινα μητέρα αυτή η ανάγκη της αγκαλιάς και η απλόχερη προσφορά της είναι κάτι που πέρασα στα παιδιά μου. Στον ύπνο όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Τόσο εγώ όσο και η αδερφή μου, πέρα από τις φορές που μπορεί να ήμασταν άρρωστες, δεν κοιμόμασταν με τη μαμά και τον μπαμπά. Μεγάλωσα λοιπόν πιστεύοντας πως αυτό είναι το σωστό...

Εδώ και μέρες σκέφτομαι να γράψω και να μοιραστώ μαζί σας μια ιδέα, που βοήθησε πολύ στη διαδικασία τού να μάθουν οι κόρες μου να κοιμούνται μόνες τους. Η Νεφέλη (6 χρονών) και η Αλεξάνδρα (3 ½) περίμεναν πάντα, κάθε βράδυ, να τις κοιμίσουμε ή εγώ ή ο μπαμπάς τους.

Η διαδικασία τού «είναι ώρα για ύπνο» άλλαξε πολλές φορές για εμάς. Ο στόχος ήταν πάντα - χωρίς επιτυχία – τα κορίτσια να ηρεμήσουν, να πέσει η ένταση και γενικώς να μπούμε σε μια διαδικασία χαλάρωσης, ώστε τελικά να κοιμηθούν γρήγορα και ήρεμα.