Αν ακούτε σχόλια για το πόσο «περίεργο» είναι που το 3 ετών παιδί σας φοράει ακόμα πάνες, το πιθανότερο είναι πως αυτά προέρχονται από ανθρώπους παλαιότερης γενιάς. Τότε που οι γονείς πίεζαν τα παιδιά τους να «μάθουν» την τουαλέτα σχεδόν από τους 18 μήνες! Και είναι σχεδόν βέβαιο πως και οι ίδιοι έχουν ξεχάσει τα πάμπολλα ατυχήματα και τις οπισθοδρομήσεις που σχεδόν βέβαια ακολουθούν την εκπαίδευση σε τόσο νεαρή ηλικία.
Οι γονείς οφείλουν να ενημερώνουν το παιδί για το φύλο του και το σώμα, την προστασία της υγείας του, την προφύλαξη από τη σεξουαλική κακοποίηση, καθώς και να το προετοιμάσουν για τις αλλαγές στην εφηβεία και τις ερωτικές σχέσεις. Ωστόσο, συχνά νιώθουν αμηχανία όταν τα παιδιά τους αρχίζουν να κάνουν ερωτήσεις για το σεξ ή φοβούνται ότι η συζήτηση για τέτοια θέματα θα εξάψει την περιέργεια των παιδιών.
Ο παιδικός νους, επεξεργάζεται ερεθίσματα τόσο από το εσωτερικό σώμα, όσο και από το εξωτερικό περιβάλλον, με το οποίο αλληλεπιδρά. Τα ερεθίσματα αυτά, θα αποτελέσουν αργότερα τα δομικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού.
Για να καλλιεργήσουμε την αυτοεκτίμηση τη δική μας και των παιδιών χρειάζονται κάποιες συνθήκες. Πρώτα από όλα χρειάζεται παραδοχή της μοναδικότητάς της δικής μας και του κάθε ανθρώπου. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποιες ομοιότητες και παράλληλα κάποια στοιχεία που μας κάνουν μοναδικούς.
Το παραμύθι μπορεί να λειτουργήσει πολυδιάστατα. Το παιδί μέσα από την ιστορία του παραμυθιού μαθαίνει για άλλους τόπους κι εποχές, αποκτά κοινωνικές εμπειρίες, βιώνει συναισθήματα, παρακολουθεί και κρίνει χαρακτήρες και συμπεριφορές, συνάγει συμπεράσματα και κατανοεί λογικές σχέσεις.
Το έχετε ακούσει όλες όσες έχετε παιδιά. Σίγουρα πολλές από εμάς θα έχουμε πει και το εξής ‘Είμαι κάθε μέρα σπίτι μαζί του. Από νωρίς το μεσημέρι που επιστρέφω δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο πέρα από αυτό!’
Εργαλεία