Ερώτηση από Μαρία (25.5.2017)
“Γεια σας , έχω ένα μωράκι 18 μηνών αγόρι είναι το δεύτερό μου παιδάκι. Το γέννησα με καισαρική όπου λόγω επιπωματικού τραχήλου έγινε μαζί και αφαίρεση μήτρας, τραχήλου και σαλπιγγών.
Το μωράκι βγήκε 34 εβδομάδων υγιέστατο αλλά έμεινε 3 μέρες στην μονάδα υψηλής φροντίδας. Εγώ λόγω του χειρουργείου δεν ήθελα να θηλάσω και δεν μπορούσα να πάω να το δω. Όταν την τρίτη μέρα πήγα και το έπιασα, ένιωσα ότι το μωράκι δεν με ήξερε (λογικό). Επειδή το πρώτο παιδί το είχα θηλάσει 8 μήνες ήθελα και αυτό να το θηλάσω 3 μέρες μετά αλλά το μωρό ήταν πολύ μικρό μου είπαν από το νοσοκομείο και δεν είχε δύναμη να θηλάσει. Έτσι έβγαζα εγώ το γάλα με το θήλαστρο και του το έδινε ο άντρας μου τον πρώτο καιρό.
Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ξεκίνησε αυτό αλλά το παιδί ξυπνούσε τα βράδια και δεν ήθελε εμένα, έκλεγε μέχρι να το πάρει ο άντρας μου αγκαλιά. Τώρα που έχει μεγαλώσει και μιλάει, μου φωνάξει όταν τον πιάνω "άσε με" και αυτό με πληγώνει, με τρελαίνει και τύψεις και θυμό ταυτόχρονα.
Όλη μέρα δεν έχει πρόβλημα μαζί μου, σίγουρα βέβαια αν είναι ο μπαμπάς του μπροστά θέλει εκείνον αλλά όχι τόσο έντονα όπως το βράδυ. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχασα τον πατέρα μου 62 χρονών και το πάλεψα να μην στεναχωρηθώ και ταράξω το μωράκι που είχα στην κοιλιά μου, επίσης κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου στο νοσοκομείο επειδή μου έλειπε το πρώτο παιδί που δεν το είχα αφήσει ποτέ ξανά μόνο του, ήθελα να τελειώνει αυτή η εγκυμοσύνη όσο πιο γρήγορα γίνεται με όποιο τίμημα (δηλαδή προτιμούσα να βάλουν το μωρό σε θερμοκοιτίδα και εγώ να φύγω. Όλα αυτά όμως μέχρι να το γεννήσω 15 μέρες μόλις γέννησα το ερωτεύτηκα αμέσως κάτι το οποίο στο πρώτο μου παιδί δεν είχα. Το πρώτο μου παιδί όταν γέννησα δεν το ήθελα για ένα μικρό διάστημα. Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει. Επίσης ποτέ δεν σκέφτηκα ότι το παιδί μου φταίει για το ότι δεν έχω πια μήτρα κλπ, σίγουρα μου έχει στοιχήσει αλλά είναι ένα άλλο μεμονωμένο γεγονός η απώλεια μου αυτή. Συγγνώμη για τη φλυαρία μου.”
Απάντηση από ψυχολόγο (25.5.2017)
“Αγαπητή Μαρία
Σ' ευχαριστώ που έκανες το βήμα και επικοινώνησες μαζί μου.
Από το εμαιλ σου καταλαβαίνω ότι έχεις τύψεις και ενοχές κι αυτά τα αισθήματα το μόνο που καταφέρνουν να κάνουν είναι τα ταράξουν μια ήδη ταραγμένη ψυχολογία. Και πιστεύω πως αδικείς τον εαυτό σου διότι οι ενοχές σου είναι αυτό που μπορεί να κρατούν τον μικρό σου σε απόσταση.
Μαρία όταν η μαμά είναι καλά είναι και οι υπόλοιπη οικογένεια.
Δεν μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο γέννησες και δεν μπορείς να ξαναζήσεις το παρελθόν απευθύνοντάς του τις ευθύνες των τότε πράξεων ή αποφάσεών σας. Πρέπει να συγχωρήσεις τον εαυτό σου και να προχωρήσεις μπροστά.
Ήταν καλό που ο μπαμπάς σας ήταν ο πρώτος που ήρθε σε επαφή με το μωρό όταν εσύ δεν μπορούσες και έτσι ο μικρός αναγνώρισε τον μπαμπά πρώτα και νιώθει ασφάλεια στην αγκαλιά του και αναζητεί εκείνον τη νύχτα όταν νιώθει φόβο. Αυτό θα έπρεπε να σε χαροποιεί διότι δεν είναι αρκετοί πατέρες που έχουν μια τόσο στενή σχέση με τα μωρά τους.
Συνιστώ όταν συμβαίνει αυτό ο μπαμπάς σας να σε περιλαμβάνει στη διαδικασία της καθησύχασης, να κάνει αναφορά στο μικρό πως η μαμά είναι εδώ και να του χαϊδεύεις την πλάτη καθώς ο μπαμπάς τον κρατάει. Και δες την αντίδρασή του. Αν δε σε θέλει μην το παίρνεις προσωπικά -το ίδιο συμβαίνει και στους γονείς που το μωρό θέλει μόνο τη μάμα. Δεύτερον το μωρό είναι σε μια περίοδο ανάπτυξης που δείχνει προτίμηση σ' έναν από τους δύο γονείς. Αυτό αλλάζει κατά καιρούς.
Αυτό που σε συμβουλεύω να κάνεις είναι να αφιερώνεις την προσοχή σου στον γιο σου ακλουθώντας το δρόμο του (follow his lead) στο παιχνίδι.
Πώς θα το κάνεις αυτό: Θα του προτείνεις να παίξετε μαζί κάτι δημιουργικό το οποίο έχει ρόλους: Δύο αρκουδάκια - ένα μωράκι και μία μαμά. Και θα παραστήσουν σε παραμύθι όπου εσύ θα δείχνεις και θα αναφέρεις πόσο πολύ η μαμά αρκούδα αγαπάει το μωρό αρκουδάκι. Πόσο το φροντίζει, του βάζει πάνα, του δίνει γάλα από το μπιμπερό, το κάνει βόλτα μες το καρότσι και παίζει μαζί του. Η μαμά αρκούδα θα αγκαλιάζει το μωρό αρκουδάκι και θα το βάζει στο κρεβάτι του για ύπνο (π.χ. σε ένα κουτί από παπούτσια) και θα κλαίει το μωρό αρκουδάκι την νύχτα. Η μαμά αρκούδα θα ξυπνάει από το κρεβάτι της να τον αγκαλιάσει. Ο στόχος σου είναι να του δείξεις πως είσαι διαθέσιμη για εκείνον, ότι τον αγαπάς και θέλεις να σε περιλαμβάνει στην καθημερινότητά του συχνά. Αν θέλεις έχε και έναν μπαμπά αρκούδο και ένα αδερφάκι αρκούδο (αν είσαι έτοιμη να δεις πως ο ίδιος θα τους συμπεριλαμβάνει στο παραμύθι σας-εγώ θα ξεκινούσα μόνο με τους δυο σας).
Πιστεύω πως υπάρχει κάποιο θέμα κατάθλιψης αλλά δεν μπορώ να είμαι απόλυτη διότι δεν έχω τις σχετικές επιπλέον πληροφορίες.
Το φάρμακο για μια ασφαλή προσκόλληση με το νήπιο μας είναι περισσότερη προσοχή (και υπομονή) και συναισθηματική διαθεσιμότητα.
Ο μπαμπάς σας να σου δείχνει την αγάπη του (αγκαλιές και φιλάκια) μπροστά του για να του δείχνει την αξία σου σε εκείνον. Το φάρμακο για να ξεπεράσουμε τις ενοχές είναι να ζητήσουμε συγχώρεση από αυτούς που αισθανόμαστε απέναντι τους ενοχές -τότε μπορούμε να χτίσουμε γέφυρες εμπιστοσύνης στις σχέσεις μας. Όταν σιωπούμε και καταπίνουμε τις ενοχές μας χτίζουμε τοίχους οι οποίοι μας απομονώνουν από τα άτομα που αγαπάμε.
Είμαι στη διάθεσή σου,”
Εργαλεία 
