Ερώτηση από Μαρία (25.5.2017)
“Γεια σας , έχω ένα μωράκι 18 μηνών αγόρι είναι το δεύτερό μου παιδάκι. Το γέννησα με καισαρική όπου λόγω επιπωματικού τραχήλου έγινε μαζί και αφαίρεση μήτρας, τραχήλου και σαλπιγγών.
Το μωράκι βγήκε 34 εβδομάδων υγιέστατο αλλά έμεινε 3 μέρες στην μονάδα υψηλής φροντίδας. Εγώ λόγω του χειρουργείου δεν ήθελα να θηλάσω και δεν μπορούσα να πάω να το δω. Όταν την τρίτη μέρα πήγα και το έπιασα, ένιωσα ότι το μωράκι δεν με ήξερε (λογικό). Επειδή το πρώτο παιδί το είχα θηλάσει 8 μήνες ήθελα και αυτό να το θηλάσω 3 μέρες μετά αλλά το μωρό ήταν πολύ μικρό μου είπαν από το νοσοκομείο και δεν είχε δύναμη να θηλάσει. Έτσι έβγαζα εγώ το γάλα με το θήλαστρο και του το έδινε ο άντρας μου τον πρώτο καιρό.
Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ξεκίνησε αυτό αλλά το παιδί ξυπνούσε τα βράδια και δεν ήθελε εμένα, έκλεγε μέχρι να το πάρει ο άντρας μου αγκαλιά. Τώρα που έχει μεγαλώσει και μιλάει, μου φωνάξει όταν τον πιάνω "άσε με" και αυτό με πληγώνει, με τρελαίνει και τύψεις και θυμό ταυτόχρονα.
Όλη μέρα δεν έχει πρόβλημα μαζί μου, σίγουρα βέβαια αν είναι ο μπαμπάς του μπροστά θέλει εκείνον αλλά όχι τόσο έντονα όπως το βράδυ. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχασα τον πατέρα μου 62 χρονών και το πάλεψα να μην στεναχωρηθώ και ταράξω το μωράκι που είχα στην κοιλιά μου, επίσης κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου στο νοσοκομείο επειδή μου έλειπε το πρώτο παιδί που δεν το είχα αφήσει ποτέ ξανά μόνο του, ήθελα να τελειώνει αυτή η εγκυμοσύνη όσο πιο γρήγορα γίνεται με όποιο τίμημα (δηλαδή προτιμούσα να βάλουν το μωρό σε θερμοκοιτίδα και εγώ να φύγω. Όλα αυτά όμως μέχρι να το γεννήσω 15 μέρες μόλις γέννησα το ερωτεύτηκα αμέσως κάτι το οποίο στο πρώτο μου παιδί δεν είχα. Το πρώτο μου παιδί όταν γέννησα δεν το ήθελα για ένα μικρό διάστημα. Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει. Επίσης ποτέ δεν σκέφτηκα ότι το παιδί μου φταίει για το ότι δεν έχω πια μήτρα κλπ, σίγουρα μου έχει στοιχήσει αλλά είναι ένα άλλο μεμονωμένο γεγονός η απώλεια μου αυτή. Συγγνώμη για τη φλυαρία μου.”
Απάντηση από ψυχολόγο (25.5.2017)
Εργαλεία 
