Ερώτηση από Πένυ (25.02.2023)
Γεια σας,
Είμαι μονογονέας 3 παιδιών προσχολικής ηλικίας, ζω και μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά μου στο εξωτερικό χωρίς καμία βοήθεια χωρίς συγγενείς η φίλους. Έχω μια σχέση με τον οποίο βλεπόμαστε μια στο τόσο λόγω απόστασης. Αυτή τη στιγμή είμαι 6 εβδομάδων έγκυος κ εκείνος δεν είναι πρόθυμος να έρθει εδώ να ζήσουμε μαζί.
Τρέμω στην ιδέα ότι θα το περάσω μόνη μου όλο αυτό. Δεν χαίρομαι με την εγκυμοσύνη μου, όμως έχω δει ήδη την καρδούλα του στον υπέρηχο. Σκέφτομαι όμως πως δεν θα τα καταφέρω μόνη μου, σκέφτομαι τις νύχτες που θα μένω άυπνη και πως το πρωί θα πρέπει να ετοιμάζω 3 παιδιά με κέφι και χαμόγελο να τα πάω σχολείο. Φοβάμαι ότι δε θα μπορώ να ανταπεξέλθω. Είναι δύσκολο να μεγαλώσω και 4ο παιδί μόνη μου. Νιώθω απελπισμένη.
Ξέρω πως η έκτρωση είναι αμαρτία αλλά αμαρτία ίσως είναι να φέρω στον κόσμο ένα παιδί και να μη μπορώ να το φροντίσω όπως πρέπει. επίσης νιώθω ότι θα παραμελήσω και τα άλλα μου παιδιά γιατί δεν έχω βοήθεια από κανένα.
Απάντηση από ψυχολόγο (27.02.2023)
Σας ευχαριστώ για την επικοινωνία.
Σίγουρα μια ζωή στο εξωτερικό χωρίς οικογενειακή και κοινωνική υποστήριξη είναι δύσκολη.
Κανένας ψυχολόγος δεν είναι αρμόδιος στο να κατευθύνει έναν άνθρωπο στις αποφάσεις για μια εγκυμοσύνη συγκεκριμένα με το ποιος θα ζήσει ή όχι.
Αυτή η απόφαση αφορά το ζευγάρι.
Όμως, θα σας παρότρυνα να δικτυωθείτε με τον Ελληνισμό της περιοχής σας, με την κοινότητα σας ώστε να δημιουργήσετε επαφές που θα σας στηρίξουν.
Επίσης, οι κοινωνικές υπηρεσίες-ειδικά στην Ευρώπη - είναι πολύ καλές και πιθανόν να μπορείτε να λάβετε κάποια ψυχολογική υποστήριξη.
Σας εύχομαι να πορεύεσται με ηρεμία και ειρήνη στην καρδιά σας και να δίνετε την αμέτρητη αγάπη που έχετε στα παιδιά σας.
Εργαλεία 
