“Καλησπέρα σας, έχω ένα αγοράκι 7.5 μηνών και το θηλάζω αποκλειστικά. Έμαθε να κοιμάται θηλάζοντας και το βράδυ ξυπνάει αρκετές φορές για να θηλάσει έστω για λιγο και να ξανακοιμηθεί καθώς δεν ηρεμεί διαφορετικά. Πιπίλα δεν πήρε ποτέ. Πώς θα μπορούσα να τον μάθω να κοιμάται μόνος του; Ευχαριστώ”
“Γειά σας, είχα μια παλινδρόμηση, άκουσα την καρδούλα 2 φορές και 8 και 4 παλινδρομησε, έκανα απόξεση αλλά είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση .Οι δικοί μου δεν θέλουν να μιλάμε για αυτό, να ξεχάσω πιο εύκολα λένε, δεν με άφησαν στην ουσία ούτε να κλάψω να θρηνήσω, εγώ το σκέφτομαι συνέχεια και πιστεύω δεν θα το ξεχάσω ποτέ νομίζω ότι έχω ακόμα τον ήχο της καρδούλας του στα αυτιά μου.”
“Καλησπέρα σας,
Το μωράκι μου ειναι 11 μηνών και βλέπω πώς αρχίζει από τώρα να διεκδικεί πράγματα και να κλαίει όταν δεν έχει αυτό που θέλει. Πώς να τον χειρίζομαι από εδώ και πέρα; Φοβάμαι μην κακομάθει και κλαίει όταν δεν περνάει το δικό του. Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων ”
Έμαθα πρόσφατα ότι είμαι έγκυος και έχω έντονο άγχος, διάφορες σκεψεις.
Γειά σας,
θέλω κάπου να μιλήσω έχω τρελαθεί, είμαι 22 χρονών έχω κάνει 2 εκτρώσεις με τον ίδιο άνθρωπο που είμαι έγκυος πάλι, είμαστε και οι δυο μικροί παρόλα αυτά εκείνος τα ήθελε τα παιδιά εγώ ήμουν αυτή που φοβόμουν τα πάντα, ήμασταν πολύ λίγο καιρό μαζί και τις δυο φορές και δεν ξέρω πως εμένα έγκυος. Μετά από ένα χρόνο με χώρισε και εξαφανίστηκε, εγώ έπαθα νευρική ανορεξία και μια μέρα ξαναγύρισε και είμαστε μαζί ξανά. Ισχυρίζεται ότι ο λόγος που έφυγε είναι ότι ποτέ δεν ήθελα ένα παιδί μαζί του, μου έκανε πρότασή γάμου και είπαμε να προσπαθήσουμε για ένα παιδί μιας και είναι μια πληγή που δεν έκλεισε ποτέ και δεν το ξεπεράσαμε ποτέ. Κάθε μέρα έκλαιγα για τις αμαρτίες που έκανα, μου ζήταγε παιδί, έκλαιγε κάθε φορά που το συζητάγαμε, πήγαινε στην εκκλησία παρακάλαγε να γίνουμε γονείς, μέχρι που μαθαίνω ότι είμαι έγκυος. Είχαμε κάποιες συγκρούσεις τον τελευταίο καιρό και τώρα του φταίνε όλα, λέει ότι δεν τον καταλαβαίνω ότι έχει πολλά έξοδα ότι εμείς δεν τα πάμε καλά, εγώ να κλαίω να πεθαίνω μπροστά του και αυτός κενός, δεν νιώθει τίποτα, έχω μεγάλη πίεση από την μαμά μου μόλις το έμαθε και μου φέρεται άθλια. Δεν ξέρω δεν θέλω να ρίξω όμως το παιδί μου, έχω γεμίσει πληγές τι να κάνω;
Καλημέρα,
Έχω ένα κοριτσάκι που μόλις κλείνει ένα μήνα ζωής, είναι το πρώτο μου παιδί και καθότι εντελώς άσχετη μονίμως αναρωτιέμαι εάν η συμπεριφορά της είναι φυσιολογική και εάν αυτό που κάνω τη βοηθάει όπως πρέπει. Θηλάζω αποκλειστικά αν και τις πρώτες εβδομάδες, το βράδυ της έδινα συμπλήρωμα γιατί τα απογεύματα έκλαιγε αρκετά και θεωρούσαμε ότι δε χορταίνει. Επίσης αρχικά κοιμόταν όλο το βράδυ στην καλαθούνα της. Εδώ και 10 μέρες τη θηλάζω αποκλειστικά και αν και αρχικά μπορεί να κοιμηθεί στην καλαθούνα στη διάρκεια της νύχτας την παίρνω δίπλα μου στο κρεβάτι. Αυτό που με προβληματίζει για το αν είναι φυσιολογικό ότι κοιμάται ελάχιστα μέσα στη μέρα και αυτό μόνο στο στήθος θηλάζοντας και αμέσως ξυπνάει με το παραμικρό, προσπαθώ να την κρατήσω όρθια γιατί έχει παλινδρόμηση και δε μπορώ. Το βράδυ ειδικά μετά τις 3-4 κοιμάται με αρκετή αναστάτωση, φωνές - κουνιέται πολύ και ας την κρατάω αγκαλιά. τη μέρα, τo πρωί μπορεί να καθίσει ήρεμη σε εμένα ή σε άλλον, συνήθως μισή ώρα το πολύ και μετά κλαίει και ηρεμεί μόνο στο στήθος. Το απόγευμα δεν κάθεται καθόλου κάνει μαραθώνιους θηλασμούς. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν χορταίνει, αν με αναγνωρίζει, αν θα είναι για πάντα έτσι, αν κάνω καλά που τη βάζω συνέχεια στο στήθος και την κρατάω συνέχεια αγκαλιά, μήπως θέλει κάτι άλλο και πρέπει να βρω και άλλους τρόπους να ηρεμεί και μέσα σε όλα θα χρειαστεί σύντομα να μπορώ να φύγω για 2 ώρες συνεχόμενα από το σπίτι για 3 μέρες την εβδομάδα. Δεν βγάζω ακόμα αρκετό γάλα με το θήλαστρο για να το αφήσω και για πιπίλα ούτε λόγος, πως θα το κάνω αυτό αφού η μικρή μου δεν κάθεται ούτε μαζί μου ήρεμη για τόση ώρα χωρίς στήθος; Συγνώμη αν σας ζάλισα είναι πρώτη φορά και φαίνονται όλα βουνό!
Εργαλεία