παιδικός σταθμός

Ερώτηση από Χρυσούλα (8.2.2017)

“Καλημέρα σας. Είμαι μητέρα ενός μωρού 15 μηνών. Πριν από 10 ημέρες διαπιστώσαμε ότι δεν πατάει το ποδαράκι του και αφού το εξέτασε ορθοπεδικός και δεν βρήκε κάτι, μας συνέστησε ξεκούραση και παυσίπονα. Μετά από 3 ημέρες το παιδί ξαναπάτησε κανονικά και όλα καλά. Χθες μίλησα με την δασκάλα του βρεφικού και μου ανέφερε ότι το παιδί δεν έχει πατήσει ακόμα το πόδι του στον παιδικό σταθμό εδώ και 10 ημέρες παρόλο που δεν δείχνει να πονάει. Σκέφτομαι ότι κάτι φοβάται εκεί, μήπως χτύπησε και δεν μου το λένε κτλ. Τι μπορώ να κάνω για να ξεπεράσει την φοβία του και να επανέλθει το ποδαράκι του; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.”

Απάντηση από ψυχολόγο (8.2.2017)

Ερώτηση από Κατερίνα (1.3.2017) 

“Θέλω πολύ να σας ευχαριστήσω για την άμεση ανταπόκριση. Δεν σας κρύβω ότι προβληματίστηκα αρκετά με την απάντησή σας. πίστευα ότι ήταν πιο δυνατό το παιδί μου.

Δεν κατάφερα να θηλάσω πάνω από 2 μέρες διότι έπαθα μαστίτιδα και ίσως να μην είχα την καλύτερη ενημέρωση πάνω στο θέμα του θηλασμού.

Έπειτα, να σας αναφέρω ότι στον παιδικό σταθμό τον έστειλα κυρίως για να κοινωνικοποιηθεί γιατί μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν άλλα παιδία, δυστυχώς. Προσπαθούμε να συναντιόμαστε οικογενειακά με κάτι μακρινά ξαδελφάκια αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Ούτε είναι εύκολο να πηγαίνουμε κάθε μέρα στις κούνιες για να κάνει γνωριμίες.

Έχω παρατηρήσει, όμως ότι στον σταθμό πηγαίνει και έρχεται ευχαριστημένος, με χαμόγελο, το ζητάει. Είναι βέβαια και κάποιες μέρες που φαίνεται στο προσωπάκι του ότι δεν έχει όρεξη. Αλλά ,πέρα από την αρχή της σεζόν, τώρα πηγαίνει πιο άνετα.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πως θα του δείξω ότι μπορεί να με εμπιστευτεί. Από την ημέρα που γεννήθηκε δεν έχω σταματήσει να του μιλάω. Του μιλούσα και του μιλάω για τα πάντα. Τον αγκαλιάζω με την κάθε ευκαιρία, τον φιλάω, χάνω και την υπομονή μου όμως. Και την χάνω άσχημα γιατί δεν είμαι καλά. Φαντάζομαι να μην είμαι η μοναδική που το παθαίνει αυτό. Νομίζω ότι παλεύω με θηρία μέσα μου και αυτό είναι κάτι που με έπιασε περίπου ένα 6μηνο μετά την γέννα... δεν θα σας απασχολήσω άλλο. Ευχαριστώ και πάλι για την ευγενική σας ανταπόκριση. Σκέφτομαι να σας καλέσω για ένα ραντεβού... καλό βράδυ!”

Απάντηση από ψυχολόγο (1.3.2017)

Ερώτηση από Κατερίνα (28.2.2017) 

“Καλησπέρα σας! Έχω έναν γιό 33 μηνών. Ιδιαίτερα έξυπνο, όχι ανυπάκουο, πολύ συνεργάσιμο, συμπονετικό και επιμελή. Από βρέφος ξυπνάει αρκετές φορές το βράδυ, άλλοτε για γάλα (ξένο) άλλοτε για αγκαλιά. Πάνα δεν φοράει από τα μέσα Ιουλίου, χωρίς ιδιαίτερο μόχθο. Αυτό που με ανησυχεί όμως έντονα, είναι ότι από τα μέσα Σεπτεμβρίου που αρχίσαμε παιδικό σταθμό περνάμε διάφορες κακές φάσεις. Από την αρχή δεν το πήρε πολύ ζεστά. Ένιωσε την ανασφάλεια, τον αποχωρισμό με έντονες αντιδράσεις, για παράδειγμα, ξεκίνησε να μας χτυπάει, να μας φτύνει, να τσιρίζει. Πολύ περισσότερο, τα βάζει με εμένα και την μητέρα μου. Τελευταία όμως, που εξαιτίας και χάρη σε μια γαστρεντερίτιδα, κόψαμε την πιπίλα, διακρίνω επιδείνωση των παραπάνω σημείων. Έχει πολλά νεύρα και ουρλιάζει όταν δεν γίνεται το δικό του. Πιστεύετε ότι μπορεί η έλλειψη πιπίλας και μόνο, να φέρει αυτά τα αποτελέσματα; Ή να συμβαίνει και κάτι άλλο παράλληλα; Χρήζει ψυχολογικής παρακολούθησης; Ευχαριστώ πολύ.”

Απάντηση από ψυχολόγο (28.2.2017)