Συμβουλές για Καληνύχτα (Β' Μέρος)

Πριν από λίγες μέρες, σας κοινοποίησα το Α' μέρος με τις συμβουλές μου για "καληνύχτα". Ελπίζω να σας φάνηκε χρήσιμο και να σας βοήθησε!

Δείτε σε αυτό το Β' μέρος, ποιες είναι οι υπόλοιπες 3 πρακτικές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν συνηθισμένα λάθη από την πλευρά ενός γονιού, αλλά και τι σας αντιπροτείνω για να μπορέσετε σταδιακά να βάζετε πιο εύκολα το παιδί για ύπνο...

Έχετε βάλει το παιδί στο κρεβάτι/κούνια, έχετε βγει από το δωμάτιο και μετά από λίγο (10 λεπτά ή ακόμα και μετά από μισή ώρα) το παιδί κλαίει και σας φωνάζει να πάτε κοντά του.
Υπάρχουν 6 τυπικές πρακτικές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν συνηθισμένα λάθη από την πλευρά ενός γονιού. 

 Δείτε στο Α' μέρος ποιες είναι οι 3 πρώτες πρακτικές και στο Β' μέρος που θα ακολουθήσει, τις υπόλοιπες 3, αλλά και τι σας αντιπροτείνω για να μπορέσετε σταδιακά να βάζετε πιο εύκολα το παιδί για ύπνο.

Πριν μερικά χρόνια, όταν τα δύο μου κορίτσια ήταν ενός και τριών χρονών, αποφασίσαμε να μετακομίσουμε σε κάποια χώρα της βόρειας Ευρώπης. Ο λόγος ήταν η λαχτάρα που και οι δύο είχαμε πάντα για το καινούργιο, το διαφορετικό και η ελπίδα του καλύτερου για τα παιδιά μας, τουλάχιστον όπως αυτό φάνταζε στα μάτια μας.

Σκεφτόμασταν να πάμε στην αρχή δοκιμαστικά, ανοιχτοί σε όλες τις πιθανότητες. Μια επαγγελματική ευκαιρία που δόθηκε στη γυναίκα μου ήταν η αφορμή να αποφασίσουμε να αφήσουμε οριστικά τη ζωή μας στην Ελλάδα...

Αναρωτιέμαι μερικές φορές που βρίσκονται - έστω και κατά προσέγγιση- τα όρια της αυστηρότητας ενός γονιού απέναντι στα παιδιά του. Μεγαλώσαμε- οι περισσότεροι από εμάς - με το (έστω και ελαφρύ) ξύλο μέσα στα σπίτια μας ως μέθοδο τιμωρίας από τους γονείς μας. Και σήμερα ζούμε σε μια εποχή που έστω και φαινομενικά το ξύλο θεωρείται μια απαράδεκτη απλά μέθοδος αντιμετώπισης των παιδιών μας όταν αυτά δεν ακούν.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει και αυτό φυσικά είναι θετικό. Προσωπικά θέλω να πιστεύω πως κανείς λογικός και νοήμων γονιός δεν ασπάζεται τη χειροδικία ως μέσο τιμωρίας των παιδιών του.

Όσο ζούσα με τους γονείς μου δεν ήμουν και τρελή οπαδός της τάξης. Εκείνο που με ενδιέφερε πάντα ήταν ο χώρος στον οποίο δούλευα ή διάβαζα να είναι τακτοποιημένος, αλλιώς δεν μπορούσα με τίποτα να συγκεντρωθώ (ακόμα το έχω αυτό το ελάττωμα).

Πέρα από αυτό δεν ασχολιόμουν και πολύ με τα υπόλοιπα (α, ναι και να είναι η κουζίνα τακτοποιημένη όταν θα ξυπνήσω το πρωί)...

Πολύ με απασχολεί το θέμα «Διατροφή των παιδιών». Ακούω ατελείωτες «διαμάχες» μεταξύ ειδικών και μη για το τι είναι καλό να τρώνε τα παιδιά, την αξία του πρωϊνού, τη σημασία των φρούτων και των λαχανικών, το πόσο γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα πρέπει να καταναλώνει ένα παιδί ημερησίως και ένα σωρό άλλα.

Το θέμα άρχισα να το ψάχνω όταν λάμβανα κυριολεκτικά «βομβαρδισμό» άρθρων σχετικών με την παιδική διατροφή στο προφίλ μου στο facebook.