σκέψεις

Σε αγαπάω! Δύο μικρές λέξεις που όταν τις νιώθεις και τις πεις έχουν αξία. Δύο μικρές λέξεις που όταν τις ακούς (ιδίως από ανθρώπους που και εσύ αγαπάς) σου φτιάχνουν τη διάθεση.

Σε αγαπώ! Δύο μικρές λέξεις, τόσο δα, μα τόσο όμορφες, που σε όποιο μέρος αυτού του πλανήτη και αν ακουστούν, σε όποια γλώσσα και αν ειπωθούν, έχουν την ίδια σημασία, την ίδια αξία...

Η καλύτερη ώρα της ημέρας, εκεί γύρω στις 7:00 το απόγευμα. Ο ήλιος πέφτει και είναι η ώρα για την αγαπημένη μας καθημερινή συνήθεια, τη βόλτα στην παιδική χαρά!

Ο μπέμπης έτοιμος στο καρότσι και ο μεγάλος πανέτοιμος να πάει να βρει τους φίλους του στο γνωστό τους στέκι! Ραντεβού δεν έχουμε με κάποιον, αλλά ξέρουμε ότι σίγουρα κάποιον θα βρούμε!!

Όταν έγινα μαμά ένιωσα και κατάλαβα ακόμα καλύτερα τη δική μου μαμά και το τι σημαίνει να είσαι μαμά. Πόσο δίκιο είχε όταν έλεγε: Όταν θα γίνεις μαμά, θα καταλάβεις.

Όλα αυτά που έκανε η μητέρα μου για εμάς, ως παιδί και ως έφηβη, τα θεωρούσα απλά, εύκολα και δεδομένα...

Ο αέρας μαζί με διάφορες ουσίες εισχωρεί στη μύτη και οι νευρικές απολήξεις, ευαίσθητες στις μυρωδιές, στο εσωτερικό της μύτης μεταφέρουν το μήνυμα στον εγκέφαλο.

Αν η μυρωδιά είναι γνωστή, τότε ο εγκέφαλος την αναγνωρίζει. Αν όμως η μυρωδιά είναι άγνωστη, τότε ο εγκέφαλος την αποθηκεύει για μελλοντική χρήση, ώστε να την αναγνωρίσει στο μέλλον. Κάπως έτσι λειτουργεί η αίσθηση της όσφρησης...

Μεγάλωσα με πολλές αγκαλιές. Σημαντικό θα μου πείτε! Ναι είναι σημαντικό, γιατί πιστεύω πως όταν έγινα μητέρα αυτή η ανάγκη της αγκαλιάς και η απλόχερη προσφορά της είναι κάτι που πέρασα στα παιδιά μου. Στον ύπνο όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Τόσο εγώ όσο και η αδερφή μου, πέρα από τις φορές που μπορεί να ήμασταν άρρωστες, δεν κοιμόμασταν με τη μαμά και τον μπαμπά. Μεγάλωσα λοιπόν πιστεύοντας πως αυτό είναι το σωστό...

Άραγε οι μαμάδες ανταγωνίζονται μεταξύ τους; Μπορούμε να πούμε ότι η μία μαμά είναι καλύτερη από την άλλη;

Στις γιορτές είχα την ευκαιρία να χαλαρώσω, να διαβάσω λίγο παραπάνω, να ασχοληθώ ακόμη περισσότερο με την κορούλα μου και να παρατηρήσω πως τελικά το όσκαρ δεν το παίρνει καμία μαμά...