Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι που θα αντιμετωπίσουν θέματα υπογονιμότητας δεν το περιμένουν. Ίσως κάποιοι το υποψιάζονται, αλλά ... η ανακοίνωση από το γιατρό πονάει και σοκάρει ούτως ή άλλως.
Η κα Θεοδοσία Καραγιάννη, ψυχολόγος στο Σωματείο Υποστήριξης Γονιμότητας "Κυβέλη", αναφέρει ότι συναντάς διάφορες ψυχές: αυτές που βρίσκονται στην αρχή της διαδικασίας με σοκ, αγωνία και αισιοδοξία, αυτές που έχουν κάνει προσπάθειες 1- 3 φορές κι έχουν απογοητευτεί και αυτές που έχουν κάνει περισσότερες προσπάθειες. Κάποιες από τις τελευταίες, μάλιστα, μπορεί να ψάχνουν και για εναλλακτικές μεθόδους.... Το σίγουρο είναι ότι , όταν μπήκαν στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, δεν είχαν ιδέα για το πώς μπορεί να βιώνουν όλη αυτή τη διαδικασία.
«Είναι διαδικασία και όχι τιμωρία. Ο Θεός μας αγαπάει πολύ και δε μας τιμωρεί», διευκρινίζει μια φωνή της ομάδας.
Παρόλα αυτά, πρόκειται για μια διαδικασία επίπονη. Σε πολλές συνεδρίες συζητάνε για το κόστος που έχει όλη η διαδικασία: οικονομικό, βιολογικό, ψυχολογικό, κοινωνικό. Αυτό που χρειάζεται ο καθένας είναι να αναπτύξει ισχυρά αντισώματα ή ένα “καλό σύστημα πρώτων βοηθειών”.
Κάνοντας βιωματικές ασκήσεις στην ομάδα συλλέξανε στοιχεία που έχει ο καθένας στο δικό του «βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών». Πρόκειται για στοιχεία που βοηθούν το άτομο να αντιμετωπίζει πιο αποτελεσματικά τις δύσκολες καταστάσεις, ακόμα κι αν αυτές διαρκούν για πολύ καιρό. Τα στοιχεία αυτά χτίζουν αυτό που η ψυχολογία ονομάζει “ψυχική ανθεκτικότητα”.
Τα μέλη του ΚΥΒΕΛΗ συγκέντρωσαν τα παρακάτω στοιχεία ψυχικής ανθεκτικότητας:
• Πίστη- Ελπίδα
• Αγάπη
• Υπομονή
• Φιλία- Στήριξη από άλλους
• Η ομάδα του ΚΥΒΕΛΗ
• Το μοίρασμα των προβλημάτων με άλλους
• Δύναμη ψυχής
• Ασκήσεις θάρρους
• Δράση
• Θέληση για παιδί
• Αισιοδοξία
• Αγάπη στον εαυτό μου
• Δεμένο ζευγάρι
• Γέλιο
• Πειθαρχία
• Αυτοσαρκασμός
• Επιμονή-πείσμα
• «σφίγγω τα δόντια και προχωρώ»
• «συνεχίζω –δε σταματώ»
• «λέω στον εαυτό μου ότι είναι θέμα χρόνου»
• «μιλώ με το σύζυγό μου σα να έχουμε παιδί. Του λέω για πλάκα: “Τι πατέρας θα γίνεις αν κάνεις αυτό; κτλ. Κι εκείνος μου κάνει το ίδιο. Και μετά γελάμε».
• «Το σύνθημά μου είναι: “τοίχος- κλωτσιά- απέναντι”. Όταν το πρόβλημα ορθώνεται σαν τοίχος μπροστά μου, αρχικά στέκομαι ακίνητος και νιώθω ότι δεν μπορώ να το προσπεράσω. Μετά, όμως, πάω μερικά βήματα πίσω, παίρνω φόρα, δίνω κλωτσιά και περνώ απέναντι».
Η κα Καραγιάννη νιώθει χαρούμενη που ο καθένας έχει το δικό του “βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών”. Κι εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο βρες τι θα βάλεις στο δικό σου “βαλιτσάκι”... Ακόμα κι αν λες ότι «ποτέ δε θα κάνεις εξωσωματική», ένα σύστημα πρώτων βοηθειών θα σου χρειαστεί για οποιαδήποτε δυσκολία σου φέρει η ζωή...
Θεοδοσία Καραγιάννη, Ψυχολόγος
Σωματείο Υποστήριξης Γονιμότητας "Κυβέλη"
http://www.kiveli.gr
Εργαλεία 
