Ερώτηση από Δωρα (31.08.2020)
Καλησπέρα, ονομάζομαι Δώρα θα ήθελα τη βοήθεια σας, είμαι 30 χρονών και έχω ένα αγοράκι 3 μηνών όταν έμεινα έγκυος ήμουν πάρα πολύ ευτυχισμένη και μαζί με τον σύντροφο μου και όταν γέννησα όλα τέλεια. Μετά ήρθαν τα πάνω κάτω, είμαι μόνη μου σε μια ξένη χώρα, ζω στην Γερμανία και δεν έχω κανέναν για βοήθεια, ο σύντροφος μου δεν με βοηθάει καθόλου ούτε έστω για δέκα λεπτά να κρατήσει το μωρό, 24 ώρες το 24 ώρο είμαι μόνη με το μωρό και καμιά φορά του φωνάζω, είμαι κομμάτια και μετά κλαίω και λέω μήπως είμαι κακιά μητέρα και ότι το μωρό μου δεν με αγαπάει. Θέλω τη γνώμη σας. Ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σας.
Απάντηση από ψυχολόγο (01.09.2020)
Αγαπητή αναγνώστρια Δώρα
Να σας ευχηθώ πρώτα ευτυχία και υγεία στο βρέφος σας. Έχω προσφέρει στον ιστότοπο μία άσκηση που συνήθιζα να κάνω στις ομάδες μου με τις εγκυμονούσες και νέες μητέρες το οποίο μπορείτε να βρείτε πατώντας εδω. Θεωρώ πως θα σε βοηθήσει αρκετά. Προσπαθείστε να το δείξετε στον πατέρα γιατί και αυτόν θα τον βοηθήσει αρκετά να συμπληρώσει την άσκηση ώστε να καταλάβει πως η γονεϊκότητα είναι ομαδική δέσμευση. Πιθανόν όταν συμπληρώσει τί θέλει να μάθει στο παιδί του και τί θέλει να αποφύγει, ν΄ αναγνωρίσει ποιος είναι και ο ρόλος του. Γιατί οι πάτερες δεν είναι για να δουλεύουν και να πληρώνουν την ΔΕΗ και τις διάφορες υποχρεώσεις. Είναι πολύ σημαντική στην παρουσία της συναισθηματικής ανάπτυξης του βρέφους. Εϋχομαι πραγματικά να δώσει 15 λέπτα απ' τον πολύτιμο του χρόνο και να το δουλέψετε μαζί.
Το πρόβλημα σας Δώρα δεν είναι πως είστε σε ξένη χώρα μόνη με έναν νέο βρέφος αλλά το γεγονός που δεν υπάρχει αποτελεσματική επικοινωνία μεταξύ εσάς και τον σύζυγό σας. Εδώ χρειάζεστε την περισσότερη βοήθεια.
Ξεσπάτε στο μωρό πιθανόν γιατί δεν έχετε το κουράγιο να 'συγκρουστείτε' με τον σύζυγό για την αδιαφορία του ως προς εσάς και το παιδί του. Όμως η επικοινωνία δεν είναι αναγκαστικά συγρουσιακή. Σκέψου πόσο σημαντικό είναι να νιώθεις πως σε σέβονται όπως εσύ σέβεσαι τον άλλον. Ὀταν όμως σέβεσαι μόνο τον άλλο αλλά όχι τον εαυτό σου ξεκινάμε να νιώθουμε πως πνιγόμαστε, πως αφήνουμε τον άλλο να κάνει ότι θέλει και δεν μιλάμε για να μην ταράξουμε την κατάσταση περισσότερο. Αν δεν συμβαίνει αυτό, συμβαίνει να είμαστε επιθετικοί και να ξεσπάμε απότομα δίχως ίχνος σεβασμού προς τον άλλο αρκεί να εκπληρώνονται μονάχα οι δικές μας ανάγκες. Χρειάζεται να βρεις την ισορροπία- να ανακοινώνεις τις ανάγκες σου, π.χ. χρειάζομαι ένα μπάνιο, ασχολείσου με το μωρό για 20 λεπτά, και να είσαι κατηγορηματική σ' αυτό.
Η μητρότητα έχει πολλούς στρεσογόνους παράγοντες: 24 ώρη ευθύνη για το νεογνό, έλλειψη ύπνου, ελλειπή επικοινωνία με τον σύντροφο, έλλειψη επαφών και στήριξη. Προσπάθησε να μπεις σε μία ρουτίνα με το νεογνό: πρωινό, ενασχόληση, έξοδο, μεσημεριανό, ύπνος, απογευματινό παιχνίδι, βραδινό, μπάνιο, βιβλίο και ύπνο. Να κοιμάσαι όταν κοιμάται το μωρό. Να αυξήσεις τις δραστηριότητες που αγαπάς: περίπατο, μουσική, και ότι σε ευχαριστεί. Να διαβάζεις στο μωρό σου, να του μιλάς, να υπάρχει διάλογος μεταξύ σας έστω με τις λεξούλες/ήχους που εκφράζει. Τα μωρά θέλουν προσοχή και αγάπη. Βεβαίως σ΄ αγαπάει ο γιος σου όπως και εσύ εκείνον. Απλά έχεις ξεμείνει από αντοχές και συζυγική στήριξη. Η επικοινωνία είναι κλειδί στην κατάσταση σου. Χρησιμοποίησε την προς όφελος σου.
Εργαλεία 
