Ερώτηση από Χριστίνα (4.3.2019)
“Καλησπέρα σας! Η κορούλα μου τον Μάιο θα κλείσει τα 3. Το πρόβλημα μου είναι ότι ενώ είναι υπερβολικά έξυπνη, ξέρει πολλά πράγματα, κάνει πολλά πράγματα και γενικώς είναι ένα παιδί που συνέχεια θέλει να μαθαίνει κάτι καινούριο, από την άλλη δεν θέλει να εκφράζεται και να μιλάει.
Όταν πήγαμε στον Οφθαλμίατρο δεν έλεγε πως λέγονται αυτά που έβλεπε. Ενω τα ήξερε.Όταν πάμε στη παιδίατρο, που την ξέρει και την αγαπά, δεν θα μιλήσει ποτέ και το χειρότερο δεν θα εκφραστεί. Αυτό είναι που με αγχώνει πιο πολύ. Σε κάποια φάση είχα την μικρή αδερφούλα της στην αγκαλιά μου και ο μπαμπάς της με τη γιατρό της εξέταζε το στόμα. Όσο δεν την εβλεπα δεν έκλαιγε ενω πιεζόταν. Με το που την είδα άρχισε να αντιδρά και να κλαίει. Φοβάμαι ότι αν της συμβεί κάτι κακό και δεν το δω δεν θα με φωνάξει δυνατά να τρέξω. Συνεπώς συνέχεια είμαι στην ένταση όταν είμαστε έξω γιατί νιώθω ότι μόνο με έμενα θα εκφραστεί.
Επίσης στο τηλέφωνο ντρέπεται να μιλήσει ακόμα και με τον μπαμπά και μόνο όταν λείπω θα μιλήσει με εμένα.
Ακόμη και αν δεν κοιμάται νιώθει άσχημα και όταν της λέω γιατί δε κοιμάσαι αρχίζει και ντρέπεται κι εμένα! Αν τη ταιζω και δε θέλει άλλο δεν μου το λέει κι όταν πια δεν αντέχει φωνάζει. Και της λέω, πες στη μαμά τι θέλεις και θα το κάνω. Πες μου "Όχι μαμά" και δε θα σου δώσω άλλο.
Επίσης βλέπω πως αρχίζει και λέει τα λόγια μου όταν παίζει με τα αρκουδάκια της. Λέει στον αρκούδο "Πες την Εύα Όχι, ενταξει; " ( Εύα τη λένε)
Γενικά πάντως μιλάει κανονικά, τα λέει όλα, γι'αυτό αναρωτιέμαι γιατί να είναι έτσι. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας . Ανυπομονώ για τη γνώμη σας ...”
Απάντηση από ψυχολόγο (5.3.2019)
“Καλησπέρα Χριστίνα,
Σ' ευχαριστώ για την επικοινωνία. Να σου ζήσουν τα κορίτσια σου και να είστε πάντα καλά να τα χαίρεστε.
Διάβασα προσεκτικά το κείμενο σας και αν κατάλαβα σωστά η κόρη σας έχει την ικανότητα να μιλήσει με λέξεις σε προτάσεις όμως επιλέγει να μην το κάνει όποτε κρίνει η ίδια αναγκαίο.
Όπως γνωρίζετε δεν έχω αξιολόγησει το νήπιο από κοντά και αυτά που θα σας πω είναι με βάση την πολυετή μου εμπειρία με παιδιά, εφήβους και οικογένειές, και μπορείτε να επικοινωνήσετε όποτε θέλετε να το συζητήσουμε.
Κατ' αρχήν, θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες, όπως: πηγαίνει σε παιδικό σταθμό; την φροντίζουν και άλλοι (γιαγιά-παππούς); ποια είναι η σχέση με το αδελφάκι, τον μπαμπά και εσάς; πότε άρχιζε να 'ντρέπεται' και να μην εκφράζετε; έχει συμβεί κάποια μεγάλη αλλαγή στην οικογένειά (νέο μέλος, διαζύγιο, μετακόμισει, επιστροφή στην μισθωτή εργασία, κτλ); Επίσης θα ήθελα να διευκρινήσετε αν η έλλειψη έκφρασεις είναι σε οτιδήποτε και τι ακριβώς εννοείτε με το ΄δεν εκφράζετε΄. Δεν εκφράζετε σημαίνει δεν μιλάει; Αυτό δεν μου είναι ξεκάθαρο.
Μπορεί να συμβαίνουν διάφορα στην κόρη σας, π.χ. να νοιώθει άβολα που μοιράζεται την προσοχή σας με την αδελφή της, μπορεί να της συμβαίνει κάτι στον παιδικό σταθμό. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιο θέμα προστασίας του παιδιού. Έχετε μιλήσει με την παιδίατρο σας; Καλό είναι να της το αναφέρετε και να λάβετε και την δική της άποψη από αναπτυξιακή πλευρά.
Αν δεν υπάρχει θέμα προστασίας του παιδιού, σας προτείνω να την απασχολήσετε με μη-απειλητικά παιχνίδια. Θα χρειαστεί να είστε οι δυό σας για τουλάχιστον 30-50 λεπτά. Ένα παιχνίδι που θα μπορείτε να κάνετε είναι Τα Ξυλάκια (Pick-Up Sticks). Αυτό το εμπορικό παιχνίδι στην θεραπεία το παίζουμε με ένα ψυχολογικό υπόβαθρο-το κάθε χρώμα συνδέεται με ένα συναίσθημα. Το κόκκινο με τον θυμό, το πράσινο με την ζήλεια, το πορτοκαλί με την αισιοδοξία, το γαλάζιο με την λύπη και το κίτρινο με την χαρά. Κρατάμε τα ξυλάκια στην χούφτα των χεριών και τα αφήνουμε να πέσουν. Με την σειρά του ο καθένας, διαλέγει ένα ξυλάκι και για το κάθε χρώμα που επιλέγει πρέπει να μοιραστεί μία περίσταση όπου αισθάνθηκε το αντίστοχο συναίσθημα. Είναι ένας μη απειλητικός τρόπος να εκφραστεί το νήπιο. Εσείς μπορείτε να παρακολουθήσετε ποιο συναίσθημα είτε αποφεύγει, είτε επιλέγει συνέχεια. Και να ακούσετε τι μοιράζετε μαζί σας.
Κάτι άλλο που μπορείτε να κάνετε σαν οικογένεια, είναι κοινές ευχάριστες δραστηριότητες (περίπατό στο πάρκο, επίσκεψη σε βιβλιοθήκη-πινακοθήκη, σε βιβλιοπωλείο, ποδηλασία). Επίσης, να διάβαζετε βιβλία. Τα βιβλία είναι ένας άλλος μη απειλητικός τρόπος όπου το παιδί μπορεί να μοιραστεί τα συναισθήματα του. Καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και βοηθάει το παιδί στην έκφραση της άποψης της.
Αν μετά από αυτές τις προτάσεις δείτε πως συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, και έχετε πάρει το πράσινο φως από την παιδίατρο ότι δεν τίθεται θέμα αναπτυξιακό ή θέμα προστασίας, τότε μπορεί να επισκεφθείτε μία λογοθεραπεύτρια. Είμαι στην διάθεση σας να μιλήσουμε ιδιωτικά.
Εργαλεία 
