«Κου-Κου!» «Τσα!»

Νομίζω ότι δεν υπάρχει ηλικιωμένος που όταν δει μωράκι, δεν θα σκεφτεί να του κάνει το παιχνιδάκι «Κου-Κου!» «Τσα!». Είναι ένα απλό παιχνιδάκι, που δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω από το να κρύψουμε το πρόσωπό μας με τα χέρια μας. Το μωρό θα ανταποκριθεί και θα γελάσει. Θα περιμένει με λαχτάρα να το παίξουμε ξανά και ξανά.

Νικόλαος Γύζης, "Κου Κου"

Ως σύγχρονη μητέρα, που την κατακλύζουν διαφημιστικά για παιχνίδια και κατασκευές για «πιο έξυπνα μωρά», αναρωτιόμουν αν έχει νόημα στις μέρες μας να παίζουμε με το μωρό μας «Κου-Κου!» «Τσα!».

Ποια η σημασία ενός τέτοιου παιχνιδιού; Γιατί εξακολουθεί να περνάει από γενιά σε γενιά; Γιατί είναι παγκοσμίως γνωστό παιχνίδι; Ήταν άραγε απλώς μια λύση σε εποχές που οι γονείς δεν είχαν στη διάθεσή τους παρά ελάχιστα μέσα;

Κι όμως! Όσο απλό κι αν φαίνεται, το παιχνίδι αυτό πρέπει να είναι μέρος της αλληλεπίδρασής μας με το μωρό μας. Μην ξεχνάμε, ότι από τα πρώτα «παιχνίδια» μέσα από τα οποία το μωρό μαθαίνει τον κόσμο, είναι η φωνή μας.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι παραμένει σημαντικό και αξεπέραστο για την ανάπτυξη του μωρού. Βοηθά το μωρό να αναπτύξει την ικανότητα της διατήρησης των αντικειμένων. Το βοηθά, δηλαδή, ώστε σταδιακά να καταλάβει ότι κάτι (ή κάποιος) εξακολουθεί να υπάρχει, ακόμα και όταν δεν το βλέπει μπροστά του ή δεν το ακούει ή δεν το αγγίζει. Ένα μωρό αναμένεται να αναπτύξει αυτή την ικανότητα, μεταξύ 6 μηνών και 1 έτους. Όμως, μπορείτε να ξεκινήσετε να παίζετε και με μικρότερα βρέφη των 6μηνών, αφενός γιατί είναι απαραίτητο για την ανάπτυξή τους να παρατηρούν το πρόσωπο και να ακούν τη φωνή και το γέλιο σας και αφετέρου, γιατί από νωρίς τού δίνετε τα αναγκαία ερεθίσματα και το προετοιμάζετε κατάλληλα, ώστε να αναπτύξει την ικανότητα της διατήρησης των αντικειμένων.

Και γιατί είναι αυτό σημαντικό; Όχι μόνο για να αρχίσει να καταλαβαίνει τον κόσμο, αλλά και για να μην υποφέρει και στενοχωριέται κάθε φορά που «εξαφανίζεστε», έστω και για λίγο από το οπτικό του πεδίο. Με αυτό το φυσικό και πατροπαράδοτο παιχνίδι, μαθαίνει πρώτον ότι το να σας χάσει για λίγο από τα μάτια του, δεν σημαίνει ότι θα εξαφανιστείτε για πάντα και δεύτερον ότι η επανεμφάνισή σας του δίνει ακόμη μεγαλύτερη χαρά από το να σας βλέπει διαρκώς.

Αυτό με τη σειρά του, σημαίνει ότι το παιχνίδι αυτό θα βοηθήσει αργότερα το μωρό να αντιμετωπίσει το άγχος του αποχωρισμού (δηλαδή την αγωνία του για το γεγονός ότι θα το αφήσετε σε κάποιον άλλον, έστω και για λίγο).  

Συμπέρασμα: Παίξτε με το μωρό σας χρησιμοποιώντας το πρόσωπο, τα χέρια σας και τη φωνή σας ακολουθώντας απλές πρακτικές. Από αυτά τα απλά παιχνίδια, ξεκινά το να καλλιεργήσουμε στο μωρό θετική στάση απέναντι στη μάθηση. Του μαθαίνουμε να δοκιμάζει, να παρακολουθεί, να επεξεργάζεται τα ερεθίσματα και να χαίρεται, ενώ μαθαίνει.

Τα μωρά χαίρονται έτσι κι αλλιώς να ανακαλύπτουν τον κόσμο κι εμείς πρέπει να συμμετέχουμε σε αυτό.