Χαμογελάστε και αγαπήστε!

Βλέπω τους αγαπημένους μου ανθρώπους, την οικογένειά μου, τους συγγενείς, τους φίλους μου να μη χαμογελάνε! Όλοι, ανεξαιρέτως οικογενειακής κατάστασης, με σχέση ή χωρίς, έχουν ξεχάσει αυτό το υπέροχο συναίσθημα που σου δημιουργεί το χαμόγελο! 

Πηγή εικόνας: http://www.flickr.com/photos/xomeagain/2906263678/in/photostream/

Πού είναι εκείνες οι όμορφες εποχές, που κάθε Κυριακή καθόμασταν όλοι μαζί στο τραπέζι και συζητούσαμε, φωνάζαμε, κάναμε πλάκα, τσακωνόμασταν, γελάγαμε με τις ώρες… Και ζούσαμε!

Τώρα, καθόμαστε πολλές φορές αμίλητοι και τρώμε και μετά φεύγουμε, έτσι απλά. Μα γιατί; Πώς μας κατάντησαν έτσι τα προβλήματα; Που κι αυτά μέσα στη ζωή είναι, δε λέω, αλλά να μην μας στερούν και την καθημερινή ζωή! Είμαστε άνθρωποι τελοσπάντων, όχι πρωτογενή πλεονάσματα!

Έχουμε όλοι τόσο θυμό και άγχος μέσα μας, που αφήνουμε τις απλές καθημερινές στιγμές να χάνονται ανεκμετάλλευτες. Ακόμα κι αν δεν έχουμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς και τα ενοίκια, θα συνεχίσουμε να ζούμε. Το οφείλουμε, άλλωστε, στα παιδιά μας και στους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Να χαμογελάμε, γιατί μόνο έτσι θα δώσουμε και θα πάρουμε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε.

Και θα αναρωτηθείτε πώς ακριβώς γίνεται αυτό. Έτσι απλά, μπορούμε να αναπολήσουμε μία όμορφη στιγμή από παλιά ή ένα ξεκαρδιστικό αστείο και να το μοιραστούμε με κάποιον αγαπημένο μας. Να παρατηρούμε μικρές καθημερινές στιγμές, δικές μας ή των άλλων, που συνήθως δεν δίνουμε σημασία.

Παράδειγμα, κάποια στιγμιότυπα από την Αθήνα που σημείωσα νοερά, πριν από λίγες μέρες. Ένας κύριος με την παρέα του, που έβριζε και φώναζε μιλώντας για πολιτική, μία κοπέλα με 20ποντα τακούνια (χωρίς να ξέρει να τα περπατάει!), μία ηλικιωμένη κυρία με το σκυλάκι της, ένας νεαρός με το ποδήλατό του, δύο τύποι που έκαναν ένα υπέροχο γκράφιτι, τρεις μπόμπιρες που φεύγανε γελώντας από το σχολείο χέρι-χέρι και μία μαμά που είχε βγει βόλτα με τα τρία μωράκια της! 

Μικρές απλές εικόνες που κάνουν τη διαφορά! Γιατί ζούμε, παρά τη στενοχώρια και τα ασταμάτητα ερωτηματικά, προσπαθούμε και συνεχίζουμε. Χαμογελάμε, αγαπάμε, νιώθουμε.. Αυτό είναι η ζωή! Πολλές μικρές στιγμές.

Ας ξεχάσουμε το «ουφ» και τον αρνητισμό, κι ας θυμηθούμε όπως μπορούμε την ανεμελιά. 

Είμαστε γονείς, παιδιά, νέοι, θείοι ή γονείς που περιμένουν παιδί. Ας χαμογελάσουμε λοιπόν! Και σας υπόσχομαι πως η εβδομάδα που ξεκινά θα είναι πιο καλή!! Αρκεί να το πιστέψετε…