Ερώτηση από Ευδοκία (11.12.2014)
"Γιατρέ μου σε χαιρετώ. Έχω ένα κοριτσάκι μόλις 2 1/2 ετών του οποίου μέχρι στιγμής το λεξιλόγιό του δεν είναι αρκετό μπορώ να πω.. λέει λεξούλες (μαμά, μπαμπά, γιαγιά, παππού, ντίντα (όνομα της φλωρεντίνα), γκογκο (νερό), εσσι (έτσι), οκι (όχι), ακκάλα (δασκάλα), ντίλις (άγιος βασίλης), λάλα (γάλα), άμμου (φαγητό), κακά, πούπα (αυτοκίνητο), παπού (παπούσια), έλα κ.λ.π). Έχει συντάξει ελάχιστες προτασούλες μέχρι στιγμής π.χ.άου ποπο μου, μαμα μ έλα κ.λ.π. Μήπως πρέπει να προβληματιστώ?"
Απάντηση από παιδίατρο (11.12.2014)
"Αγαπητή μητέρα,
στην ηλικία των 2 ετών και σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη του λόγου, περιμένουμε τα ακόλουθα:
1. Να δείχνει αντικείμενα όταν τα ονομάζετε
2. Να αναγνωρίζει τα ονόματα γνώριμων ανθρώπων και αντικειμένων
3. Να λέει αρκετές λέξεις (αυτές που μού αναφέρετε είναι μάλλον λίγες, αλλά στο τέλος μού γράφετε “κλπ” οπότε δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι δεν λέει κι άλλες. Θα έλεγα πως 30-50 λέξεις είναι ένας καλός αριθμός)
4. Να κάνει απλές προτάσεις των 2 λέξεων και σιγά-σιγά να περνά στις 3 και 4 λέξεις
5. Να μπορεί να ακολουθήσει απλές οδηγίες (“βάλε το κουτί στο τραπέζι”)
6. Να επαναλαμβάνει λέξεις που άκουσε σε συζητήσεις μεγάλων
Όπως βλέπετε η άρθρωση δεν αναφέρεται πουθενά εδώ, όμως θέλουμε στα 2 έτη να είναι κατανοητό το 50% του λόγου του παιδιού από μη οικεία πρόσωπα (αναμένεται πως τα οικεία πρόσωπα θα αντιλαμβάνονται περισσότερο από το 50%).
Από αυτά που μού λέτε και μόνο δεν μπορώ να πω πως ανησυχώ ιδιαίτερα. Θα σάς πρότεινα να της μιλάτε πολύ, να αρχίσετε να ονομάζετε το αντικείμενο που ζητάει δείχνοντας όταν της το δίνετε, και σιγά-σιγά να περιμένετε πως αντικείμενα που έχει ήδη ονομάσει δεν θα τα ζητάει δείχνοντάς τα, αλλά ονομάζοντάς τα - για παράδειγμα, αν το παιδί έχει ήδη πει “ποτήρι” (ή την δική της εκδοχή για το ποτήρι) τότε όταν σάς το δείχνει ζητώντας το, προσποιηθείτε για λίγο πως δεν καταλαβαίνετε τι σάς δείχνει, προκειμένου να την πιέσουμε λιγάκι να μάθει να ζητά με λόγια, κι όχι μόνο δείχνοντας. Όταν ζητά κάτι που δεν έχει ονομάσει ακόμα, τότε όταν της το δίνετε να το ονομάζετε δυνατά και καθαρά.
Μην μπεμπεκίζετε όταν της μιλάτε - εσείς πρέπει να λέτε τις λέξεις πάντα σωστά. Αν εκείνη πει κάτι λάθος, τότε της λέτε “ΜΠΡΑΒΟ!” και επαναλαμβάνετε σωστά την λέξη. Ποτέ μην την διορθώνετε στεγνά, χωρίς να πείτε το μπράβο πρώτα. Φροντίζετε να της διαβάζετε καθημερινά, να δείχνετε και να ονομάζετε τις εικόνες, και να μιλάτε μαζί της πολύ, κάνοντάς της ερωτήσεις, στις οποίες μετά από λίγα δευτερόλεπτα μπορείτε να δώσετε εσείς την απάντηση - για παράδειγμα, “τι είναι αυτό που κρατάς;” (μικρή παύση) “είναι ένα κουτάλι, ναι, ακριβώς, είναι ένα κουτάλι”.
Το πιο σημαντικό από όλα είναι να παρατηρείτε την εξέλιξή της. Θέλουμε κάθε μήνας που περνά να την βρίσκει πιο εξελιγμένη, με περισσότερες λέξεις. Αν παραμείνει σταθερή στα 2.5 έτη, τότε θα πρότεινα την συμβουλή ειδικού. Παρότι μοιάζει να ακούει καλά, ο έλεγχος της ομιλίας, πρέπει να ξεκινά πάντα με έναν επίσημο ακοολογικό έλεγχο.
Ελπίζω να σάς βοήθησα,"
με εκτίμηση
Π. Ρενιέρης
Εργαλεία 
