Συχνά, οι γονείς μόλις μάθουν ότι το παιδί τους έχει μαθησιακές δυσκολίες αναρωτιούνται αν φταίνε, αν έκαναν οι ίδιοι κάτι που το προκάλεσε ή αν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι για να το προλάβουν. Αμέσως μετά, έρχονται οι ερωτήσεις σχετικά με τον κοινωνικό περίγυρο. «Τι θα πω στους γύρω; Θα κοροϊδεύουν το παιδί μου; Θα καταφέρει να σπουδάσει και να εξασφαλίσει ένα “καλό” μέλλον;».
Οι γονείς αισθάνονται ενοχή, απογοήτευση, φοβούνται και ανησυχούν για το μέλλον. Χρειάζεται όμως να μάθουν τι είναι και τι δεν είναι οι μαθησιακές δυσκολίες. Δεν είναι λοιπόν ασθένεια, δεν οφείλονται σε οργανική δυσκολία ή σε αναπτυξιακή ανωριμότητα και δεν παρουσιάζονται με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα παιδιά. Πρόκειται για μια δυσχέρεια στην επεξεργασία γλωσσικών πληροφοριών, μια δυσκολία στο γραπτό και προφορικό λόγο. Οι μαθησιακές δυσκολίες είναι δύσκολες στην κατανόηση αλλά αντιμετωπίσιμες.
Πως μπορεί ο γονιός να στηρίξει το παιδί του;
- Όταν ο ίδιος έχει κατανοήσει τη φύση του προβλήματος, από πού πηγάζει και σε τι οφείλεται.
- Παίρνοντας βοήθεια από ειδικούς για την ενημέρωση και τη στήριξή του ώστε να μπορέσει να παρέχει ένα διευκολυντικό περιβάλλον όπου το παιδί θα μπορέσει να αναπτύξει τις δεξιότητές του.
- Οργανώνοντας το χώρο του (φωτεινός, τακτοποιημένος, χωρίς διασπαστικά στοιχεία) αλλά και το χρόνο του (σταθερή ώρα μελέτης, καθορισμός σειράς μελέτης των μαθημάτων). Μια λίστα με τις αρμοδιότητες του παιδιού, συχνά διαλείμματα, συνεργασία και ορισμός εφικτών στόχων μπορούν να είναι πολύ βοηθητικά.
Τι χρειάζεται ένα παιδί που αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες;
Αυτό που χρειάζεται περισσότερο από τη μαμά και τον μπαμπά του αλλά και τους υπόλοιπους «σημαντικούς άλλους» (αδέρφια, δάσκαλος, φίλοι, προπονητής κτλ.) είναι η αποδοχή και η αγάπη. Συνήθως όμως, αυτή η αποδοχή έρχεται με πολλά «πρέπει» - να είσαι φρόνιμος, προσεκτικός, καλός μαθητής, αστείος, έξυπνος, όμορφος.
Οι γονείς λοιπόν στηρίζουν πραγματικά το παιδί τους όταν δίνουν την αγάπη τους χωρίς όρους, όταν του παρέχουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα που τόσο έχει ανάγκη. Χρειάζεται να αποδεχτούν τις δυσκολίες του παιδιού, να το βοηθήσουν να κατανοήσει τι ακριβώς του συμβαίνει, να μην του μεταφέρουν τους φόβους και τις αγωνίες τους και να διώξουν τις ενοχές του. Δε χρειάζεται η διάγνωση να γίνει ταμπέλα για το παιδί διότι το παιδί είναι πολλά περισσότερα από μία διάγνωση.
Είναι σημαντικό οι γονείς να ρωτούν το παιδί τους πώς αισθάνεται, να το επιβραβεύουν για την προσπάθειά του ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, να αποφεύγουν τις συγκρίσεις και να μη μένουν στις αδυναμίες του. Αυτό που το παιδί έχει ανάγκη είναι γονείς που αναδεικνύουν τα προτερήματα, τα ταλέντα και τις δεξιότητές του, που στηρίζουν τις επιλογές του, γονείς που κάνουν μια γερή συμμαχία μαζί του και βοηθούν να γίνει ευτυχισμένο.
Εργαλεία 
