Ερώτηση από Κατερίνα (25.1.2020)
“Γειά σας, είχα μια παλινδρόμηση, άκουσα την καρδούλα 2 φορές και 8 και 4 παλινδρομησε, έκανα απόξεση αλλά είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση .Οι δικοί μου δεν θέλουν να μιλάμε για αυτό, να ξεχάσω πιο εύκολα λένε, δεν με άφησαν στην ουσία ούτε να κλάψω να θρηνήσω, εγώ το σκέφτομαι συνέχεια και πιστεύω δεν θα το ξεχάσω ποτέ νομίζω ότι έχω ακόμα τον ήχο της καρδούλας του στα αυτιά μου.”
Απάντηση από ψυχολόγο (25.1.2020)
Αγαπημένη Κατερίνα,
Πόσο θα πονάς αυτήν την δύσκολη για εσένα περίοδο. Θα ήθελα πολύ να βρισκόμουν δίπλα σου να σου σφίξω το χέρι και να σου πω ευθέως πως αναγνωρίζω τα διάφορα συναισθήματα που βιώνεις...τον θυμό που έτυχε αυτό σε εσένα (συμβαίνει 1 στις 4 γυναίκες), την ελπίδα και χαρά που φέρνει η είδηση ενός νέου ανθρώπου να χάνεται, τα όνειρα που έχτισες με την πρώτη ματιά στο θετικό τεστ εγκυμοσύνης να σβήνονται. Η απώλεια ενός μωρού-μιας καρδούλας μέσα στο σώμα της μέλλουσας μητέρας-είναι πολύ σκληρό. Ειδικά όταν η γυναίκα θέλει πολύ να βιώσει την μητρότητα μέσω της δικής της εγκυμοσύνης.
Δυστυχώς Κατερίνα, ζούμε σε μία κοινωνία η οποία αγνοεί την απώλεια, το πένθος, τον θάνατο. Δεν με παραξενεύει καθόλου το γεγονός πως καλοπροαίρετοι συγγενείς και φίλοι θα προσπαθήσουν να αποσπάσουν την προσοχή σου απ την απώλεια του μωρού σου διότι οι ίδιοι δεν γνωρίζουν πως να αντιδράσουν. Πίστεψε με αυτό που βιώνεις, δηλαδή η άρνηση να αποδεχτούν στενοί άνθρωποι την απώλεια του μωρού και μάλιστα στο πρώτο τρίμηνο, είναι πολύ συνηθισμένο. Αυτό συμβαίνει γιατί η κοινωνία υπολογίζει την ανθρὠπινη ύπαρξη αφότου γεννηθεί και αποκτήσει εμπειρία ζωής και αναμνήσεις. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως μία νέα μητέρα κλαίει και πονάει επειδή ΔΕΝ θα έχει το δικό της μωρό στην αγκαλιά της. Δεν αναγνωρίζουν τον πόνο που φορτίζει την καρδιά της όταν βλέπει άλλες μητέρες με τα παιδιά τους ή της φίλες της να μιλάνε για το τί έκαναν τα παιδιά τους. Δεν καταλαβαίνουν πόσο στο περιθώριο νιώθει όταν διαγράφουν την δική της εμπειρία εγκυμοσύνης και μητρότητας επειδή λείπει το μωρό απ τα χέρια της. Και ναί, χρησιμοποιώ την λέξη 'μητρότητα΄ σκοπίμως γιατί είσαι μανούλα. Μανούλα με άδεια αγκαλιά και καρδιά γεμάτη λύπη γι αυτό το γεγονός. Η σχέση μητέρα-βρέφους ξεκινάει για πολλές γυναίκες, όπως εσένα, απ την αρχή της εγκυμοσύνης αντί απ το τέλος του τοκετού. Αυτό για ορισμένους ανθρώπους είναι ασύληπτο. Και για να σε παρηγορήσω ακόμη, να είσαι σίγουρη πως μητέρες που έχουν ζήσει τον θάνατο του νεογνού τους, αντιμετωπίζουν την ίδια συμπεριφορά (κι ας έζησε το νεογνό 25 ημέρες). Η κοινωνία έχει σοβαρό θέμα με την αποδοχή της απώλειας.
Εσύ όμως τί φταίς να σου φέρονται με τέτοια άγνοια; Δεν φταις. Γι αυτό προτείνω να έχεις μία σοβαρή συζήτηση με τους δικούς σου και να τους εξηγήσεις πως χρειάζεσαι απ αυτούς λίγη συμπαράσταση-πως σε πληγώνει η αγνόηση του μωρού σου και της εμπειρίας αυτής της εγκυμοσύνης. Δεν χρειάζεται να κάνουν πολλά αρκεί να ακούσουν τα συναισθήματα σου, να σου επιτρέψουν να μοιραστεἰς μαζί τους τα όνειρα που έχτισες για το μωρό σου, πως και εσύ είσαι μανούλα αλλά το μωρό σου λείπει απ την αγκαλιά σου. Αν μετά από μία τόση συναισθηματικά φορτισμένη εξομολόγηση δεν αλλάξουν συμπεριφορά και να σε στηρίξουν στο πένθος σου, προτείνω να συμμετέχεις σε μία ομάδα μητέρων που έχουν βιώσει παρόμοιες εμπειρίες. Σκέφτομαι πως ίσως επωφεληθείς από ένα τηλεφώνημα με το Love and Grief (6944140481) και www.loveandgrief.gr.
Κατερίνα δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου να συνέλθε από την απώλεια. Φρόντισε τον εαυτό σου-υγιή διατροφή, ύπνο, περίπατο για 30΄. Μην παραμελείς τον εαυτό σου ψυχικά-προσπάθησε να κάνεις διάφορες δραστηριότητες που σου δίνουν χαρά. Αφιέρωσε ένα μικρό χρονικό διάστημα στην ημέρα όπου θα μπορείς με την ησυχία σου να θρηνείς το μωρό που έχασες, π.χ. 1 ώρα την ημέρα. Αυτό θα σε βοηθήσε να μην περνάς όλη την διάρκεια της ημέρας σε απόγνωση ή άγχος. Πάρε ένα ημερολόγιο και γράψε πως αισθάνεται όλη αυτή η εμπειρία. Σημείωσε πως θα ήταν η ιδανική σου ζωή σε έξι μήνες από τώρα, και σημείωσε τί πρέπει να κάνεις τώρα για να τα αποκτήσεις. Πώς δεν θέλεις να είναι η ζωή σου έξι μήνες από τώρα; Σημείωσε κι αυτό και σκέψου τι θα πρέπει να κάνεις ώστε να αποφύγεις να καταλήξεις στο σημείο που δεν θέλεις. Αυτή η άσκηση θα σε βοηθήσει να τακτοποιήσεις ορισμένα συναισθήματα και να κάνεις πράξη ορισμένες επιθυμίες χωρίς να είσαι αδρανής και να πέσεις σε μελαγχολία πράγμα που δεν θα σε βοηθήσει καθόλου να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο χρόνος πραγματικά ομαλύνει τον πόνο αλλά χρειάζεται και μία οπτική προς το μέλλον. Δεν γνωρίζω αν σκέφτεσαι μία επόμενη εγκυμοσύνη όμως θέλω να έχεις υπ' ὀψην πως η κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική για την ίδια γυναίκα και να μην σε αποτρέψει αυτή η δυσάρεστη εμπειρία να αποκτήσεις την οικογένειά που ονειρεύεσαι. Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει την μνήμη του μωρού σου πόσο μάλλον το καρδιοχτύπι που έχεις γαντζωθεί από αγάπη να κρατήσεις ζωντανά στην μνήμη σου. Σου στέλνω μία σφιχτή αγκαλιά και είμαι δίπλα σου.
Εργαλεία 
