Ερώτηση από Kalia (09.07.2020)
Έχω ένα μωρό 2,5 χρόνων, με τον άντρα μου ποτέ δεν τα πηγαίναμε καλά σε σημείο να κοντεύω να πέσω σε κατάθλιψη με την συμπεριφορά του. Το παιδί χαίρεται όταν τον βλέπει, φοβαμαι ότι αν χωρίσουμε και φύγει απτό σπίτι θα έχω ενοχές επειδή θα ναι παιδί χωρισμένων γονιών και δεν ξέρω πως θα το επηρεάσει ψυχολογικά στο μέλλον, αλλά από την άλλη αν συνεχίσουμε να μένουμε μαζί το παιδί θα βιώνει όλη αυτήν την αρνητική κατάσταση μεταξύ μας και δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο. Το σίγουρο είναι ότι αν φύγει εγώ από τή δική μου πλευρά θα είμαι πολύ καλά ψυχολογικά.
Απάντηση από ψυχολόγο (12.07.2020)
Καλησπέρα Κάλια
Έχετε δίκιο να προβληματίζεστε πως ο χωρισμός θα επηρεάσει την ψυχολογία του παιδιού.
Ότι και να λέμε, το παιδί είναι πάντοτε καλύτερα όταν η μαμά και ο μπαμπάς είναι ενωμένοι. Και όταν δεν είναι ενωμένοι, το παιδί επιθυμεί την ένωση τους. Ότι άλλο να ειπωθεί είναι απλά παρηγορητικοί λόγοι ώστε να μην φανεί βαρύ ο χωρισμός στο παιδί παρότι εκείνο θα νιώθει τον κόσμο του να καταρρέει. Προφανώς αναφέρομαι ότι το παιδί είναι καλύτερα όταν η οικογενειακή σχέση είναι 'υγιής' και όχι σε σχέσεις βίας ή κακοποίησης.
Από την άλλη, ένα παιδί εξίσου επηρεάζεται αρνητικά από μία συζυγική σχέση σύγκρουσης και βλαβερής επικοινωνίας.
Ξέρετε Κάλια, σ΄ έναν ιδανικό κόσμο όλα είναι τέλεια-η σχέση με τον άντρα, η οικογένειά, ο επαγγελματικός εαυτός, τα οικονομικά μας. ΄Ομως αυτά βρίσκονται μόνο στις τέλειες κοινωνίες-και αυτές δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα αλλά μόνο μέσα στην φαντασία που χτίζουμε εμείς. Μπορεί εσείς να είστε καλύτερα ψυχολογικά αν φύγει ο σύζυγός σας απ'το σπίτι άλλά δεν μπορείτε να εγγυηθείτε ότι το παιδί σας θα ήταν καλύτερα χωρίς εκείνον. Κι ούτε αν θα είναι καλά μαζί σας όταν θα είστε οι δύο σας ή με έναν άλλο μελλοντικό σύντροφο ούτε αν το παιδί αποκτήσει μητριά. Είναι πολλά τα οποία δεν είναι στον έλεγχο μας.
Συγκεκριμένα για το εδώ και τώρα, το παιδί σας-πλέον νήπιο, έχει ανάγκη τον πατέρα του τώρα όσο ποτέ. Αλλά αυτό που αναζητούμε είναι μία ποιοτική σχέση με ενεργή ενασχόληση και αλληλεπίδραση. Ο ρόλος του πατέρα είναι κρίσιμος για την ψυχολογία του παιδιού: είναι ο προσανατολισμός της ασφάλειας που νιώθει το παιδί και αντιλαμβάνει διαφορετικἀ μαθήματα ζωής από εκείνον.
Τώρα, τίποτα -εκτός μία δικαστική απόφαση και την ίδια του την βούληση- δεν σταματά τον πατέρα να είναι ενεργό μέλος στην ζωή του παιδιού του είτε ο ίδιος βρίσκεται εντός γάμου ή σε διαζύγιο. Σχετικά με τις ενοχές σας είναι απολύτως προσωπικές και πηγάζουν απ' την αίσθηση αποτυχίας της σχέσης σας.
Πράγματι το παιδί θα επηρεαστεί απ΄ το γεγονός πως όταν ξυπνά δεν θα είναι ο μπαμπάς του στο σπίτι, δεν θα μπορεί να μοιραστεί ένα γέλιο της στιγμής μαζί του, θα πηγαίνει το Πάσχα σε έναν γονἐα και τα Χριστούγεννα στον άλλον και όλα αυτά τα διάφορα που δεν τα σκεφτόμαστε αλλά θα συμβάλλουν στην ολική εικόνα που χτίζει το παιδί για τον εαυτό του, για τους δύο γονείς του και για τον κόσμο γύρω του.
Φυσικά και δεν θα είναι ευχάριστο. Ανάλογα με την προσωπικότητα που διαμορφώνει το παιδί τώρα θα δείξει πως θα το διαχειριστεί όλο αυτό στο μέλλον.
Αλλάζει αυτό τίποτα σε σχέση με τα συναισθήματα σας προς τον σύζυγό;
Πάντα οι δύσκολες αποφάσεις είναι οι πιο σκληρές. Ειδικά όταν λαμβάνονται με υπ' ὀψην την ευθύνη μας προς το παιδί μας. Θα ήθελα να σας αφήσω με τον εξής λόγο: περισσότερο απ' οτιδήποτε, το παιδί είναι ευτυχισμένο καιισορροπημένο όταν του προσφέρουν οι γονείς του αγάπη και ασφάλεια. 'Ισως να μην συνεχίσετε κοινή πορεία ώς ζευγάρι αλλά θα είστε πάντοτε οι γονείς του παιδιού σας.
Σας εύχομαι ότι είναι οφέλιμο.
Εργαλεία 
