Τα βρέφη έχουν έντονα ανεπτυγμένο το ένστικτο του θηλασμού, το οποίο αφενός ικανοποιεί την ανάγκη της διατροφής, αφετέρου υποκαθιστά τη σύνδεσή τους με τη μητέρα και ως εκ τούτου τους προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση.
Για να ικανοποιήσει αυτήν του την ανάγκη το παιδί χρησιμοποιεί τα δάχτυλά του ή άλλα αντικείμενα. Η πιπίλα είναι ένας επιβεβλημένος αλλά και συνηθισμένος τρόπος κάλυψης της ανάγκης του θηλασμού, πού μπορεί να λειτουργήσει και προληπτικά κατά της συνήθειας θηλασμού του δακτύλου.
Προσπάθεια αποφυγής της οδηγεί στο θηλασμό του δακτύλου το οποίο σαν υποκατάστατο της συνήθειας έχει σοβαρές συνέπειες στην ανάπτυξη των γνάθων.
Η χρήση της πιπίλας είναι λοιπόν προτιμότερη από το πιπίλισμα του δακτύλου, διότι η συνήθεια αυτή σταματά ευκολότερα και δεν προκαλεί το ίδιο σοβαρές στοματογναθικές ανωμαλίες.
Γι' αυτό οι γονείς θα πρέπει να επιμένουν στη χρήση της και όχι να την αποφεύγουν.
Εργαλεία 
