Τί είναι ο Ιατρικός Βελονισμός;
Ο Βελονισμός αποτελεί μια, μη φαρμακευτική και αναίμακτη θεραπευτική μέθοδο. Παρότι, η ιστορία του βελονισμού χάνεται στα βάθη της αρχαίας Κίνας, η θεραπευτική αυτή μέθοδος εξακολουθεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων και των συμπτωμάτων τους, με αποτελεσματικότητα και απουσία επιπλοκών.(1)
Χαρακτηριστικό είναι δε, ότι κατά την τελευταία εικοσαετία έχουν δημοσιευθεί στην διεθνή Ιατρική βιβλιογραφία του δυτικού κόσμου, πάνω από 5.000 Ιατρικές μελέτες που αφορούν στο Βελονισμό και καταδεικνύουν την αποτελεσματικότητα του.(2) Μεγάλο πλεονέκτημα του βελονισμού αποτελεί το γεγονός ότι, συνδυάζεται θαυμάσια με οποιαδήποτε άλλη θεραπευτική αγωγή, ενώ παράλληλα υπάρχει συνέργεια μεταξύ βελονισμού και φαρμάκων.(3)
Είναι Ιατρικά αποδεκτός ο βελονισμός;
Ο Βελονισμός έχει καθιερωθεί διεθνώς σαν ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO – WorldHealthOrganization) έχει αναγνωρίσει το βελονισμό ως Ιατρική θεραπευτική μέθοδο με πλήθος ενδείξεων.(4)
Το 1996, ο Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA) (Οργανισμός ανάλογος του ΕΟΦ στις Η.Π.Α.) ταξινόμησε τις βελόνες του βελονισμού σαν Ιατρικά εργαλεία για γενική χρήση από εξειδικευμένους στο βελονισμό Ιατρούς.(5)
Η Ελληνική Πολιτεία με αποφάσεις του Υπουργείου Υγείας – Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων “…δέχεται τον Βελονισμό ως μία μέθοδο θεραπείας η οποία εφαρμόζεται μόνο από Ιατρούς…“ (Αρ. Πρωτ. Υ7/οικ./4270/25-6-96), και συμπληρώνει ότι “…η εφαρμογή του Βελονισμού πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από Ιατρούς που διαθέτουν εμπειρία και έχουν εκπαιδευθεί στην Βελονοθεραπεία…“ (574/Α4/1191/21-2-1980).
Πώς δρα ο βελονισμός στον οργανισμό και με ποιό τρόπο εφαρμόζεται;
Ο Ιατρικός βελονισμός αποτελεί δυναμική θεραπευτική μέθοδο και όχι θεραπεία υποβολής. Με τις βελόνες ερεθίζονται ορισμένες νευρικές απολήξεις που βρίσκονται στο δέρμα, μεταβιβάζοντας έτσι στο κεντρικό νευρικό σύστημα ένα ερέθισμα, το οποίο διεγείρει αντίστοιχα νευρικά κέντρα ανάλογα με την πάθηση που θέλουμε να θεραπεύσουμε. Σαν αποτέλεσμα ο οργανισμός παράγει ορισμένες ουσίες και ορμόνες, οι οποίες απελευθερώνονται και μεταφέρονται με την κυκλοφορία του αίματος και μέσω του νευρικού συστήματος, στο σώμα και το βοηθούν να αυτοθεραπευτεί. Οι ουσίες αυτές είναι π.χ. ενδορφίνες, εγκεφαλίνες, προσταγλαδίνες, σεροτονίνες, κορτιζόλη, οξυτοτσίνη κλπ.(6,7,8,9,10)
Στον βελονισμό χρησιμοποιούνται ειδικές λεπτές αποστειρωμένες βελόνες μιας χρήσεως που τοποθετούνται ανώδυνα σε απολύτως εξειδικευμένα σημεία του σώματος, της κεφαλής, του αυτιού και των άκρων και ακολούθως συστρέφονται, ζεσταίνονται ή διεγείρονται με ασθενή ηλεκτρικά ρεύματα με σκοπό την θεραπευτική αποκατάσταση λειτουργικών αναστρέψιμων παθήσεων, συνδρόμων ή συμπτωμάτων.
Έχει αποτελέσματα η θεραπεία με βελονισμό;
Σύγχρονες ιατρικές μελέτες αναδεικνύουν πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα και οι μελέτες συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν τον βελονισμό ως ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό και οικονομικό σύστημα θεραπείας. Ο βελονισμός εφαρμόζεται μόνος ή σε συνδυασμό με φαρμακευτική θεραπεία, πάντα κατά την κρίση του Ιατρού που αναλαμβάνει και την ευθύνη όλης της αγωγής. Επίσης, μπορεί να εφαρμοσθεί επικουρικά σε κύριες θεραπείες άλλων Ιατρικών ειδικοτήτων. Στατιστικές μελέτες δείχνουν ποσοστό θεραπευτικής επιτυχίας μεγαλύτερο του 90% σε τυπικές θεραπείες όπως, διακοπή καπνίσματος, αντιμετώπιση άλγους από μυοσκελετικές, γυναικολογικές και άλλες παθήσεις, καθώς και θεραπεία ψυχονευρωτικών, δερματικών, αλλεργικών και άλλων συνδρόμων.(11,12)
Είναι ασφαλής ως θεραπεία;
Θεωρείται εξαιρετικά ακίνδυνη όταν εφαρμόζεται από Ιατρούς εξειδικευμένους που τηρούν τους ορθούς κανόνες εξάσκησής του. Οι βελόνες που χρησιμοποιούνται είναι μίας χρήσης και πριν την τοποθέτησής τους το σημείο βελονισμού καθαρίζεται με αντισηπτικό διάλυμα. Πολλές μελέτες σε χιλιάδες ασθενείς έχουν επιβεβαιώσει την ασφάλειά του όταν εφαρμόζεται σωστά, ενώ εν γένει στερείται παρενεργειών. Η λάθος διάγνωση από μη Ιατρό είναι και ο μόνος κίνδυνος που μπορεί να ενέχει ο βελονισμός, καθώς ο ασθενής τότε μπορεί να παραπλανηθεί και να διακόψει φαρμακευτική ή άλλη θεραπεία.(9,13,14)
Ποιες παθήσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν με Ιατρικό βελονισμό;
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) έχει εκδώσει κατάλογο, σύμφωνα με τον οποίο, οι παθήσεις που μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με τον Ιατρικό βελονισμό είναι οι εξής:
Λειτουργικές παθήσεις
- Αλλεργικό βρογχικό άσθμα
- Αλλεργικήρινίτιδα, ιγμορίτιδα
- Σπαστική κολίτιδα, δυσκοιλιότητα
- Κλιμακτηριακές διαταραχές
- Δυσμηνόρροια
Παθήσεις νευρικού συστήματος
- Ημικρανία
- Κεφαλαλγίες (πρωτοπαθείς)
- Νευραλγία τριδύμου
- Ιλιγγοι, εμβοές
Μυοσκελετικά επώδυνα σύνδρομα
- Αυχενοβραχιόνιο σύνδρομο
- Οσφυαλγία – Ισχιαλγία
- Αυχεναλγία
- Αρθρίτιδες και περιαρθρίτιδες γόνατος, ώμου, ποδοκνημικής, ισχίου, αγκώνος, άκρας χειρός, άκρου ποδός
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Μυϊκά άλγη (διάχυτα ή εντοπισμένα)
Ψυχικές διαταραχές ψυχοσωματικές
- Χρόνια κόπωση, ινομυαλγία
- Αγχώδης νεύρωση, φοβίες
- Νευροφυτικές διαταραχές
- Διαταραχές μνήμης, συγκέντρωσης, προσαρμογής, ύπνου και συμπεριφοράς
- Διαταραχές Libido
Δερματικές παθήσεις
- Ψωρίαση
- Αλλεργικά εκζέματα, εξανθήματα
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Andersson S (1977) Physiological mechanisms in acupuncture. In: Hopwood V, Lovesey M, Mokone S, Acupuncture & Related Techniques in Physical Therapy, pp. 19-39.
2. Ulett GA. Studies supporting the concept of physiologic acupuncture. In: Pomeranz B, Stux G; Scientific basis of Acupuncture. Springer-Verlag, New York, 1989;177
3. Han JS et al. Role of central neurotransmitters in acupuncture analgesia. In: Zhang X et al: Reserch of acupuncture moxibustion and acupuncture analgesia. Science press, Beijing, 1986;241-266
4. Bannerman RH, The World Health Organisation Viewpoint on Acupuncture, Am. J. Acupuncture, 8, 1990, 231-235
5. FDA-US, Food & Drug Administration, http://www.accessdata.fda.gov/scripts/cdrh/cfdocs/cfcfr/cfrsearch.cfm?fr=880.5580
6. Anderson, E.G. Proudfit, H.K. (1981): The functional role of the bulbospinal serotoninergic nervous system. London, The MIT Press, pp 307-338.
7. Acupuncture anaesthesia Research Group, Shanghai First Medical College.: (1978), The effect of morphine antagonists and morphine tolerance on acupuncture analgesia in rabbits. Acta Scan Med. Prim Shanghai, 5-25.
8. Bornica J et al. Biochemistry & modulation of nociception & pain. The management of pain. Lea &Febiger, Philadelphia, 1990;96-120
9. Καράβης Μ (1998) ΦυσιολογίατουΒελονισμού. Εκδ. Ζεβελεκάκη, Αθήνα.
10. Karavis M (1997) The Neurophysiology of Acupuncture. A Viewpoint, Acupuncture in Medicine. 15:33-42.
11. Pomeranz B. Stux G (1991) Basics of Acupuncture. Sringer-Verlag, 2nd ed.
12. Hopwood V et al. Acupuncture & related techniques in physical therapy. Churvhill-Livingstone, London, 1997;19-39
13. Xhang Z, Zhuang D. (1994) Fundament and clinical practice of Electroacupuncture. Beijing Science & Technology Press. Beijing.
14. Vincent CA, Richardson PH, (1986) The evaluation of therapeutic acupuncture:concepts and methods. Pain 24:1-13.
Εργαλεία 
