Διαχωρίζουμε τις αιμορραγίες της περιόδου σε αυτές όπου βρίσκουμε το αίτιο και στις ιδιοπαθείς. Αν τα αντισυλληπτικά δεν βοηθούν τότε κάνουμε τα ακόλουθα:
Α. Λαμβάνουμε πλήρες γυναικολογικό ιστορικό. Οι πιθανές ασθένειες και τα φάρμακα που λαμβάνει η ασθενής, μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για τη διάγνωση και την πιθανή λύση του προβλήματος. Διαταραχές της πήξης του αίματος, η λήψη αντιπηκτικών ή αντιφλεγμονωδών φαρμάκων προκαλούν μεγαλύτερες απώλειες αίματος.
Β. Το διακολπικό υπερηχογράφημα είναι απαραίτητο, ειδικά το τρισδιάστατο. Αναγνωρίζονται ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας (π.χ. υπερτροφία, πολύποδες, διαφράγματα, ινομυώματα) που συνήθως ευθύνονται εξ' ολοκλήρου για το πρόβλημα.
Γ. Ακολουθεί ο ορμονολογικός έλεγχος για τη φυσιολογική λειτουργία των ωοθηκών και του θυρεοειδούς αδένα.
Θεραπευτικά
1. Όπου το αίτιο είναι ορμονικό η θεραπεία είναι φαρμακευτική. Σε πρώτη φάση χορηγούνται χάπια τα οποία μειώνουν την παραγωγή του αίματος στο ενδομήτριο. Η συνδυασμένη αυτή θεραπεία έχει αποτέλεσμα μέχρι και στο 70% των ασθενών.
2. Στην περίπτωση πολύποδα, ινομυώματος ή διάφραγματος η υστεροσκόπηση είναι ο χρυσός κανόνας. Μια πολύ λεπτή κάμερα εισάγεται στην μήτρα από τον τράχηλο (χωρίς τομή) και ο πολύποδας αφαιρείται. Η ασθενής πηγαίνει σπίτι της την ίδια ημέρα.
3. Όταν το ινομύωμα είναι ενδοτοιχωματικό ή μισχωτό αφαιρείται είτε λαπαροσκοπικά.
4. Μπορεί να τοποθετηθεί ενδομήτριο σπείραμα (σπιράλ) το οποίο περιέχει προγεστερόνη και περιορίζει τη ροή του αίματος.
5. Υπάρχουν επεμβατικές μέθοδοι που καταστρέφουν το ενδομήτριο. Γίνονται με σύντομη νάρκωση και η ασθενής επιστρέφει σπίτι της αμέσως. Χρησιμοποιούνται υπέρηχοι, διαθερμία και "μπαλονάκι" με ζεστό νερό. Και οι τρεις μέθοδοι είναι αποτελεσματικές (περίπου 80% επιτυχία), αλλά εφαρμόζονται μόνο σε γυναίκες στις οποίες έχει αποκλειστεί η πιθανότητα κακοήθειας με προηγούμενη υστεροσκόπηση ή απόξεση και δεν ενδιαφέρονται να τεκνοποιήσουν.
Εργαλεία 
