Ξαφνικά βρέθηκα να είμαι μπαμπάς πλήρους απασχόλησης. Δεν μπορώ να πω ότι το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, θεωρούσα πως τα όρια που βάζουν τα παιδιά στον κόσμο είναι πολύ στενά και εγώ χρειαζόμουν χώρο και χρόνο για να μπορώ να αλλάζω και να δημιουργώ.
Σταδιακά συνειδητοποίησα την ισχύ της ακριβώς αντίθετης κατάστασης. Τα παιδιά διευρύνουν το χωρόχρονο και προσφέρουν το έναυσμα για τη δημιουργία: την πανταχού παρούσα έμπνευση. Το τσαλαβούτημα στα νερά μια βροχερή μέρα, μπορεί να γίνει slow motion βιντεάκι με αγαπημένη μουσική υπόκρουση και το αγαπημένο μου βιβλίο να αποκτήσει εξώφυλλο όπως το βλέπουν τα παιδιά μου: με θυμωμένα σταφύλια.
Αποφάσισα να μοιραστώ όλες αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές της καθημερινότητάς μου και σας καλώ στον κόσμο ενός πατέρα που κατασκευάζει, σχεδιάζει, μαγειρεύει, αγχώνεται, ακούει ασταμάτητα μουσική και χορεύει με τα παιδιά του και πάνω από όλα, διασκεδάζει πολύ.